Zij zingen

[p. 28]

Sparen

's Winters krast de zwarte raaf

Over 't dorre veld:

‘Spaar of anders wordt ge slaaf,

En voor mets geteld!

Ziet dat ge uwen lentetijd

Niet als rook verliest,

Of ge smeekt om medelijd'

Als het krakend vriest!’

‘Sparen, hee, 't is gauw gezegd,

Maar met gauw gedaan;

'k Heb het mij toch opgelegd

En 't begint te gaan’.

‘Als mijn spaarpot iets verzwaart,

Of 't me vreugde baart!

Wie het kleine niet vergaart,

Is het groote met waard!’