|
| |
| |
| |
Audite Coeli, quae loquor...
Of gezang dat God Moyses beval te maken, en 't volk van buiten te leeren, eer zy, 't land van beloften binnen gaen, en hy, sterven zoude.
(Proeve van vertaling uit de bibelgedichten.)
Num. XXXII.
Luistert, o Hemelen, naer myn stemme,
De aerde verneme de tale die 'k spreek,
Laet myn leeringe, als regen, te samen slaen
Vloeit, woorden, lyk vloeijende dauw,
Lyk het reegnen op de blâren,
Lyk de dreuplen op de groente,
Want ik den name des Heeren aenroepen zal.-
Geeft grootmagtigheid den Heere:
Volgemaekt is Godes werk,
| |
| |
Trouw is God en zonder ongelyk:
Zonde plogen de onweerde kindren
Tegen God, en schandigen onraed
Zocht het bedorven en boos geslachte.
Zyt Gy zyn schepsel, zyn maeksel niet, gy?
Vraegt het, uw vaedren verkonden u,
Vraegt het, uwe ouderen zeggen:
Toen de Allerhoogste de volkren verdeelde,
Naer den getalle van Israëls kroost,
Dat het deel van den Heere zyn volk wierd,
In een verlatene streke, daer vond hy hem
En hy leidd', hy onderwees hem,
Bewaerd' hem, als 't zien van zyn oogbal.
| |
| |
God was hun leidsman alleen en hy leidd' hen:
Vreemde Goden en hadden zy niet,
Gaf, ten behoeve, hun de vruchten der aerde,
Sprak, en zy zoogen den honing uit steen,
Schonk hun olyfzap in 't hert van de rotsen,
Boter en melk van runden en schapen,
Rams uit de kinderen Basan,
Reên en merg van terwenvoedsel;
Sterk wierd de beminde en hy steigerde,
Kloek wierd hy, en zwaer,
Af van den Heere, zyn zaligheid, viel hy,
Vreemde Goden aenbaden ze, en tergden Hem,
Want zy de duivelen dienden,
Maer afgoden, die ze niet kenden
| |
| |
Immer te vooren aenbaden. -
God, die u baerde, verliet gy?
Vergaet gy den Heer die u miek?
Hy zag het, en toornende rees hy,
Zag zyne zonen en dochtren hem tergen:
Duiken zal ik, zoo sprak hy, myn aenschyn,
En aenschouwen hun uitersten;
Want dat geslachte verkeerd is
Noch zyn 't getrouwige kindren
Toornen ze my, met ydelen waen,
Ik zal ze toornen: myn volk zyn de dwazen,
Wete ik hun schande niet? ik? en, verzegeld,
Myn is de wrake en de weêrgave is myne,
Als het hun tyd is, hun voet zal ontgletsen:
By is de dag die verdelgen zal,
Haest zyn de tyden gekomen;
Regten zal God zyn volk, en erbarmen
Want hy ziet dat de handen ontvroomd zyn,
En die nog leefden verhongerd.
| |
| |
Wier geslagtofferd vleesch zy aten,
Wier gedrankofferd' wyn zy dronken?
En in den nood u beschermen.
Buiten my is er geen God.
Niemand die iets uit myn handen ontrukken mag.
'k Heffe myn hand naer den Hemel en zegge:
'k Scherpe myn zweerd lyk de strale des bliksems
'k Grype 't geregt in de vuist
'k Bringe myn vyanden wraek
En die my haten, vergelding!
Eet, myn zweerd, hun vleesch, en verslindt den
Vyand, die 't bloed gestort,
Ende het hoofd heeft ontbloot van myn volk.
De aerde en het groeijen der aerde
Zal 't met de grondvaste bergen
| |
| |
Kwalen zal ik vergaderen, op hen
Al myn schichten verschieten,
Verhongeren zullen ze, en wreedlyk verbeten zyn
'k Zal de tanden des roofdiers,
'k Zal 't gekruipsel der aerde
Jagen met 't razend serpentenras op hen:
Jongens en maegden en kindren en gryzaerds
'k Zal, uit 't geheugen der menschen, hen wegdoen
En, om de wrake des vyands alleen, maer
Wachten, op dat hy, grootpralend niet spreek':
God heeft dat al niet gedaen! -
Verstonden! beseften! voorzagen z' hun uitersten!
Zullen er twéé tien duizend
Of ze de Heer niet verkoopt,
Of ze de Heer niet gevangen houdt?
Neen! dat weten de vyanden zelf,
Want hy miek, lyk Sodoma's wyngaerd,
Lyk de druive aen Gomorrha gegroeid,
| |
| |
- Druive vol galle, allerbitterste druive, -
Den wyngaerd van zyn volk;
Schonk hun wyn lyk drakengal,
Lofpryst, heidnen, het volk van den Heere,
Die 't bloed van zyn volk doet vergelden,
Die weêrwrake werkt op zyn vyanden,
Die 't land van de zynen genaê doet.
|
|
Auteursrechtvrij