Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 111]

Op! Gebroedren..!

Onder de oude spitse beuken
Van een Katholieken dom,
Waer de ziel de wierookreuken
Nastygt tot by 't Englendom,
Lag ootmoedig neêrgestreken
Een gewyde mannenschaer,
Die een Englenchoor geleken
Biddende vóór Gods altaer.
En een Seraph scheen te zweven,
Met den oogslag naer omhoog,
En de handen opgeheven
Over 't zwygende vertoog.
‘Broedren,’ sprak hy, ‘Gods gewyde
Priestren in der eeuwigheid,
Satan dagvaert u ten stryde:
God zy mét u, staet bereid.

[p. 112]

 

Sluit u dapper by de benden

 

Van Gods Priesterkrygsliên aen,

 

Gordt in 't kuische kleed uw lenden,

 

Torscht het Kruis, ter zegevaen.

 

Schoeit uw onverdoolde schreden

 

Naer het voorbeeld en de maet,

 

Die daer bloedrood in 't verleden

 

Van Gods Kerk geschreven staet.

 

Schittrend en vol deugdenstralen

 

Sla de beuklaer om uw leên:

 

Sterker dan een echt metalen

 

Word' hy nimmer doorgestreên.

 

Rukke u dan de vyand tegen,

 

't Helmet dat door geen geweld

 

Met geen list wordt dóór geslegen,

 

Is - uw hope op God gesteld.

 

Op Gebroedren! 't zweerd gegrepen

 

En Gods vyanden doorboord,

 

Tweenegde is van God geslepen

 

't Heilig lemmer van Zyn Woord.

 

't Heilig zweerd dat in Zyn handen

 

Als een bliksemflikker straelt,

 

En in 't diepste van hun wanden

 

Tusschen geest en ziele daelt.

 

Op Gebroedren! Gods gewyden,

 

't Strydwoord is u aengezeid

 

Om den stryd van God te stryden,

 

Zy God mét u, staet bereid.