Poëzie en proza

[p. 265]

Mietjeaant.

't Meiske, met zijn' teele melk,

op zijn bloote voetjes,

lang, gelijk nen terruwstelk,

zoetjes, zoetjes, zoetjes

terdt het voort, en anders niet
als zijn teele melk en ziet 't.

't Meisken hoorde: ‘Goedendag!’

zeggen, zoetjes, zoetjes:

‘Mietje!’ 't Meisken ommezag...

Op zijn bloote voetjes

viel de melk en, vol verdriet,
wie dat 't was en wist het niet.

Meiske, meiske, meiske snel,

op uw bloote voetjes,

melk aan 't dragen, wacht u wel:

zoetjes, zoetjes, zoetjes,

mijdt u, meiske, en hoort gij iet,
vóór u, maar niet omme ziet!

20/5/'97.