Dichtwerken (deel 1 en 2)

[o Schoone roos]

o Schoone roos

die buiten alle grenzen

van lieflijkheid en tooverlonken lacht

toch zijt gij broos

en zult welhaast verslenzen

Kom sta en blijf en leef mij in 't gedacht

daar zult gij vrij

van duur en onbedorven

herspiegeld in 't geheugen mij voortaan

verheugen zij

uw stam alreeds gestorven

en speel' de wind verwentlend in uw blaân.

April 1878(?)