Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 641]

De dertienste stonde

De VII wee'n

De heilige Vrouwen, de vrienden ons Heeren:

o Moeder van die lange en leede en scherpe zieledolken,

die 't spreken van één woord u in de zijde bracht,

geheugt u nog die nacht,

als de Engelen, in de wolken,

geboren in uw schoot, aanbaden Hem,

onzalig moederherte, - o Zalig Bethlehem! -

die daar nu ligt, ontlijfd? - o Moeder van veel smerten,
Maria, hadt gij meer als één, als honderd herten,

in ieder zou, doordoornd, doorgeeseld en doorgaan,

het zevenhandig zweerd van uwe droefheid staan!

o Moeder, bidt voor ons, - daar bij den boom gezeten, -
die einde aan uwe smerte, aan uwe liefde en weten!

o Moeder, bidt voor ons, die Jesus' Moeder zijt

en onze Moeder nu, - nu - bidt voor ons - altijd ...!