Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 69]

VI

Vlucht maar, vogels,
koud en deerlijk
is 't alomme:

vlucht en vliedt,

voor de koude en
voor de menschen,
want de mensch en

mint u niet.

Vlucht maar, of hij
zal u schieten,
met zijn roer, hij

droomt daarvan:

vlucht waar hij, met
al zijn' wijsheid,
vlucht waar hij niet

aan en kan.

Vlucht omhooge, en
komt niet neder,
eer gij streken

menschloos vindt;

vlucht, en zet uw'
voet geen tweemaal
bij dat Godloos

menschenkind.

Vlucht, hij wilt zijn'
boosheid boeten
in uw bloed, o

vogels vrij;

vlucht, of sterven
zult gij moeten:
zulk een hertloos

mensch is hij!

[p. 70]

 

Gij verschaft hem,

 

binst uw leven

 

kort of lang, o

 

vogels kleen,

 

al hetgeen gij

 

hebt en geven

 

kont: en, dankbaar

 

is hij? Neen!

 

 

 

Hij bespiedt u,

 

kleene dierkens,

 

met 't moorddadig

 

roer in d'hand:

 

en ... Zoo groot is

 

hij, die over

 

alle dieren

 

kroone spant!

 

1880(?)