Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 511]

[Die verschgeroerde grond]

Die verschgeroerde grond
hij riekt zoo goed,
zoo vruchtbaar, in de lonken
des zonnekens weêr opgestaan,
gelaafd en zatgedronken,
aan 't zog, dat hem de borst
heeft toegestaan
der beke, die daar kwelt,
en blinkt, vol moedervochten,
en die de goede lochten
des lentenweders wekt,
in 't eerste kruiduitslaan!

September 1881