Dichtwerken (deel 1 en 2)

[De maaier zingt een zomerliedtje]

De maaier zingt een zomerliedtje

en snijdt, het staal in d'handen,

alwaar hij 't dikste kooren ziet,

en dweers deur 't zonnebranden;

hij kapt, hij kerft, hij zwikt, hij zwaait,

al schuifelen in het ronde,

[p. 491]

 

hij pakt, hij pikt, hij dringt, hij draait

 

het sperkelend graan ten gronde:

 

en 's navonds late, als 't westen gloeit,

 

hij heft zijn hoofd omhooge,

 

en 't slagveld, maar dat zonder bloed,

 

verheugt zijn dankende ooge.

1859