Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 479]

Aan Gabrielle Verriest

Mysterie, kind, mysterie is 't,

al wat gij ziet of hoort:

't zij wat gij weet, 't zij wat gij gist,

God heeft het laatste woord.

Gelooft dan, waar gij zijt of gaat,

gelooft, 't zij wat gij doet:

in kinderjeugd, of ouderenstaat,

gij toch gelooven moet.

Ach, mocht gij als een kind altijd,

zoo nu, zoo immer voort,

gelooven; 'k hiet u, hoogst verblijd,

gelukkig in een woord!

Gelukkig, 't zij met God vereend,

in hemelsch harmonie;

't zij, kind, met kinderen meêverkleend,

in 't aardsch geluk ook blije.

Gelukkig, hooge en leege, altoos

gelukkig, ongestoord,

zij rondom u men goed of boos,

gelukkig in een woord!

12 Maart 1874