Dichtwerken (deel 1 en 2)

CLXXII
Constantia F. Hage

26 Februarij 1895

Zoo rechte en vaart ter wiegen uit

geen kind, deze aarde onttogen,

zoo zij, oprechte hemelbruid

ten hemel is gevlogen.

De Wereld was voorbij voor haar

het Vleesch was zonder krachten,

en nooit en moest de Vijand, daar

zij was, gehoor verwachten.

Zij leefde alzoo de blommen, die,

godvruchtig afgebroken,

ik staande omtrent den autaar zie,

voor God alleene ontloken.

[p. 348]

 

Zij stierf! Zij ruste in vreê, voortaan,

 

daar de Eng'len haar verbeidden:

 

onwetens is zij weggegaan,

 

en schuldeloos verscheiden!