Dichtwerken (deel 1 en 2)

CXXI
Germana van de Walle

6 Junij 1888

O Jesu, 't zielken dat

Gij ons geschonken hadt,

als echtelijken zegen;

hoe is 't uit onzen schoot

zoo schielijk, door de dood,

gerukt en weggedregen?

[p. 298]

 

Het dunkt ons menigmaal

 

zijn lieve kindertaal

 

te hooren... maar, 't is dolen

 

dat 't minnend herte doet;

 

ons kindtjen is voor goed,

 

ons kind is ons gestolen!

 

 

 

Het licht is ons geroofd,

 

het leven uitgedoofd,

 

en 't huisgezin, geschonden,

 

en schettert nimmermeer

 

vol vreugde, lijk weleer:

 

het zwijgt ten allen stonden!

 

 

 

De dood en kent geen leed,

 

zij zeisent, immer wreed

 

en zonder mededoogen;

 

geen troost en wete ik, geen:

 

Gij, Jesu, zult alleen,

 

Gij kunt onz' tranen droogen!