Dichtwerken (deel 1 en 2)

CXVII
Georgette de Witte

5 Januarij 1888

Wij hoopten beiden dat gij zoudt,
o kind, de lasten menigvoud
verzoeten, die uwe oudren twee
gedoogen, op dees wereldzee.

Wij hoopten...! Maar we 'n wisten niet,
't is God alleen die alles ziet,
dat ge ons zoo vroeg gingt afgeplukt,
geroofd zijn en schier weggerukt!

Eilaas, hoe scheurt ons herte en doet
het zeer, omdat het missen moet
hetgeen 't niet missen wil noch zal,
't en zij om U, o God van al!

Hebt Gij het dan, o goede God,
en ziet ons kindtje geerne, tot
dat Gij ons ook, die altijd leeft,
den Hemel... en ons kindtje geeft!