Dichtwerken (deel 1 en 2)

CXII
Leo van Robaeys

17 September 1887

Aan u voorwaar had menig man

zijn laatste kleed te danken,

het bruiloftskleed der dooden, van

eilaas vier arme planken!

Dat wist ge, en uw' voorzichtigheid

sprak, wakend lang voordezen:

‘o Hout, misschien, door mij bereid,

zult gij mijn grafhout wezen!’

[p. 292]

 

Gelukkig, die, met 't scherpe in d'hand,

 

geslaafd hebt zooveel jaren

 

aan 't vaartuig, dat in 't Vaderland

 

u vrij zou helpen varen!

 

 

 

Gelukkig dien de Vriend van al

 

die waakt en bidt zal geven,

 

na 't werkend, in dit tranendal,

 

daar, 't eeuwig rustend leven!