Dichtwerken (deel 1 en 2)

CVII
Rosalie Herman

2 Junij 1887

Zij was de brave vrouwe, erkend van alle lieden;
zij sprak: De wille Gods in alles moet geschieden

oprechtelijk, en geen die in heur werken vond

het minste dat het woord heurs herten tegenstond.

[p. 288]

 

De lieden mochten boos en valsch zijn, en de tijden

 

den eenen klagen doen, den anderen verblijden,

 

't en ging heur af noch aan: ze'n zocht de wereld niet,

 

maar God alleen in al: in voorspoed, in verdriet.

 

 

 

Het is eene eere 't kind van zulk een vrouw te wezen,

 

en, volgt ge uw moeder na, o kinderen, geprezen

 

verdient ge en preusch te zijn, om die u 't leven gaf:

 

zij leeft met eere nog, al ligt ze diepe in 't graf.

 

 

 

Zij ruste in vreden ja, in 't graf niet, maar hierboven,

 

zij hebbe al 't gene God kwam winnen en beloven;

 

die stierf en, op het kruis gestorven, wees de baan

 

om, door het kruis, met Hem ter blijdschap in te gaan!