Uit het leven der dieren

[p. π5]

Aan dit werk werd de vereerende goedkeuring van Z.D.H. Mgr. D.^r G.J. Waffelaert, Bisschop van Brugge, gereedelijk toegestaan.

[p. I]

Ter inleiding.

DE bedieningen en werkzaamheden van het priesterlijk leven zijn gewichtig en voornaam: de Heilige Mis opdragen, preeken, brevier bidden, de Heilige Sacramenten toedienen, het christenvolk vóórgaan in rechtvaardigheid en waarheid en de jonkheid onderwijzen in wetenschap, deugd en eere.

Ter verpoozing van deze ernstige bezigheden mag een priester - in vrijen tijd - gerust zijn kanarievogeltjes of bloemen verzorgen; wat pianospelen of een partijtje schaken of praten over weer en wind.

En géén ontwikkeld christenmensch zal zeggen bij het zien van een priester in deze of dergelijke ontspanning: ‘Kijk! dat is vreemd! dat die man niet preekt of bidt, hij is toch priester!’

Er zijn priesters die levenslang voor werk hebben: liggen kijken door een grooten kijker naar den hemel en sterren tellen, ze met elkander vergelijken, de zonnevlekken bestudeeren, staartsterren en dubbelsterren nameten. Anderen moeten, van beroep, letten op de verschijnselen van den dampkring, op de windrichting, den

[p. II]

luchtdruk, de bewolking. Anderen blijven wat lager bij den grond en gaan de planten na in haar bevruchting, dubbelbevruchting en kruisbevruchting. Nog anderen moeten het fijne te weten komen van de weefsels, klieren, cellen der kleinste beestjes; van de trilhaartrechters der nierachtige organen bij de bloedzuigerachtige dieren. Zulke kostbare onderzoekingen en waarnemingen zijn niet enkel gëoorloofd, maar prijselijk, ofschoon het niet half zeker is dat de wetenschap er één stap verder door komt, of dat ons heilig Geloof rechtstreeks en onmiddellijk er iets mee wint. Ook, wijl door het rustelooze streven onzer wetenschappelijke priesters, rondom ons Geloof een krans komt zweven van kennis en geleerdheid, die zelfs de buitenstaanders in de oogen straalt. Ook, wijl de uitkomsten van dezen onophoudenden arbeid de Wijsheid des Scheppers in zijn schepselen beter beseffen doen.

Is het een priesterlijk werk van de schoonheid der schepselen luide en heerlijk te spreken, opdat de Schóónheid des Scheppers daaruit kunne oplichten?

Wat is er veel verrassing, schoonheid, blijheid, pret in Gods natuur waarvan wij ons echt onbewust zijn! Door onze onoplettendheid blijft veel moois in de schepping onopgemerkt en wordt de volledige glorie ervan dus den Schepper onthouden. Die derhalve in schoone schetsen ons bekend maakt met het wonderbare, innige, heerlijke van het leven der dieren, verricht prijzenswaardigen en priesterlijken arbeid.

Maar - dan zal op het eind van iedere schets wel een vrome vermaning, een geestelijke opwekking, een godvruchtige les behooren te staan? O, heeft Onze Lieve Heer op ieder bladje van de boomen, op den kop van ieder dier letterlijk de woorden laten groeien: Laudate Dominum, Prijst den Heer? En, als pater Secchi de ontdekking van een nieuwe ster verkondigde aan de

[p. III]

geleerden van Europa, gaf hij dan aanstonds een preek of een stichtelijk puntje ten beste?

Gelijk de priesterlijke geleerden rond de Kerk den glans onderhouden van wijsheid en wetenschap - zoo vernieuwen de kunstenaars onder onze priesters hare sieraden van schoonheid en kunst.

Zou het optreden van pastor Verriest voor de soms driekwart Protestantsche vereenigingszalen van Hollands steden geen aanzien hebben veroverd voor de Roomsche priesterschap in het algemeen die zulke fijn beschaafde en kunstvolle leden telt? Zou Guido Gezelle, die ook dichtte over een slak en een spinnekop, geen luister hebben gegeven aan Kerk en priesterschap, waarin zulke zielen kunnen leven?

Iemand, die, in dezen tegenwoordigen tijd van schoonheidsverlangen, met kunstvaardige hand een boek schrijft van Gods natuurschoon - hetwelk wij ons onbedorven jong-volk gerust kunnen laten lezen - doet een verdienstelijk werk, dat God zal beloonen. En, wat God beloont, dat moet de mensch niet laken.

H. LINNEBANK.

Uden, Lentemaand, 1907.