Werken. Deel 6

Onuitgegeven en verspreide gedichten; Mijne levenswarande; Bloemen op een graf II

[p. 200]

Twee bedelaars.

Mais un Dieu brille à travers nos ténèbres.
Béranger.

Het arme kind zat vóór den Rechter;
Het weende stil en zei geen woord;
Hij sprak het aan met zoetheid echter,
Doch 't knaapje snikte en weende voort.

- Gij hebt gebedeld, kleine jongen,
Dus ving de Rechter minzaam aan;
Tot in een huis zijt gij gedrongen;
Waarom toch hebt gij dat gedaan?

- Mijn vader is onlangs begraven,
En, Heer, mijn moeder ligt zoo krank:
Ik vroeg wat geld om haar te laven;
Wij lijden armoê sinds zoo lang.

- Gij zijt nog jong en zoudt verdwalen,
Brengt niemand hulp in uw gezin?
Kind, zoo gij de aalmoes zelf moet halen,
Dring ongewenkt geen woning in.

- Ik had voor moeder, Heer, slechts water...
Ik ging ter straat, doorzwierf de stad.
Daar belde, en vroeg, en kreeg een Pater:
Ik ook, ik vroeg, - maar werd gevat....

- De Paters beedlen, kind, voor de armen;
Dat is hun plicht, naar Jesus' wet.
Bedroefden troosten, naakten warmen
En zieken helpen ze op hun bed.

[p. 201]

 

- Een priester, ja, sloot vaders oogen,

 

En helpt ook moeder in haar nood;

 

Maar, Heer, ons bracht, uit mededoogen,

 

Nooit Bedelmonnik drank of brood.

 

 

 

- De wereld, kind, is boos en zondig,

 

Verloochent God voor 't aardsche goed,

 

Maar 't rijk der boozen is kortstondig;

 

Doch de arme Pater bidt en boet.

 

 

 

- Mijn moeder leerde mij zoo vurig

 

Den kinderblik tot God te slaan.

 

Ik bad aan vaders bed gedurig.

 

En bid voor haar nu met getraan.

 

 

 

- Maar eenmaal zult gij burger heeten:

 

Zal dan het land door u bemind?

 

Zult gij uw plicht in 't menschdom weten?

 

Dat leeren u de Paters, kind.

 

 

 

- Mijn vader zei mij menigwerven,

 

Te Waterloo werd hij gewond,

 

En hoe het beter is te sterven

 

Dan slaaf te zijn op eigen grond.

 

 

 

- Maar zoo ge uw moeder moest verliezen,

 

Wat zoudt gij doen in uwen rouw?

 

De beedlarij of 't sticht verkiezen

 

Waar u de monnik nemen zou?

 

 

 

- 'k Zou voor mij zelve, Heer, niet bedelen:

 

'k Zou werken, als mijn vader deed.

 

Het werk kan de armsten ook veredelen;

 

Hij minde als 't land het arbeidskleed.

 

 

[p. 202]

 

- Gij kunt uw moeder luttel helpen;

 

Zoo ge in een sticht werdt opgevoed,

 

Zou ras de hoop haar tranen stelpen;

 

Uw later heil waar haar zoo zoet.

 

 

 

- Ach! ik heb zusterken noch broeder,

 

En ook, eilaas! geen vader meer.

 

O, laat mij bij mijn lieve moeder:

 

Geen monnik is zoo goed, o Heer!

 

 

 

‘'k Zal 's avonds op een kerktrap knielen,

 

Ook voor u bidden in mijn hart;

 

Niet beedlen, neen, maar vrome zielen

 

Zal ik bewegen door mijn smert!’

 

 

 

Toen zweeg het kind; de Rechter wendde

 

Zich om, en wischte een warmen traan.

 

Zoovele liefde in zulke ellende!

 

Dat was hem door het hert gegaan.

 

 

 

‘Ga, kind; en God zij uw behoeder.

 

Dus beedlen, sprak hij, is geen schand.

 

Bemin altijd uw arme moeder....’

 

En legde een geldstuk in zijn hand.

Juli 1857.