Werken. Deel 4 (1907)

Werken. Deel 4

(1907)–Julius de Geyter– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Hendrik en Rosa; Cantaten; Kroonprins Herman



[pagina 237]
IX^e Tafereel De warande van Boschvliet. Een heerlijke zomersche dag, vroeg in den morgen. Aan den ingang van 't hof ontmoeten de Kroonprins en van 't Laar elkander; te paerd, de Prins heenrijdend, de echtgenoot aankomend, beiden in krijgsgewaad, met pistolen in den gordel en klingen aan de zij. van 't laar 't Is zoo! - Doemnis! - Dat in zijn keel! Hij schiet, doch raakt niet. de kroonprins Ja, een van bei is op aarde te veel! Schiet, raakt ook niet. Springen te gelijk van de paerden. van 't laar Met den degen in de vuist. Loyaal! de kroonprins Evenzoo. Als ridders! Vechten, verwoed, van 't Laar met zijn aangezicht, de Prins met zijn rug naar het kasteel.
[pagina 238]
Bertha heeft den Prins uit een venster nageoogd zooverre zij kon. Op 't knallen der revolvers is zij toegesneld. Nu wil zij vooruit, maar kan niet, alsof een arm in de lucht haar tegenhield. bertha Op afstand. Neen! Neen! Ik kan niet, kan niet.... - Neen! Neen! - Doodt mij alleen! Doodt mij alleen! Beiden zijn reeds gewond, maar vechten voort meer en meer verwoed. Bloed! Bloed! God! God! Haar oudste kind komt aangesneld met zijn pop; het loopt tot de vechtenden. kind Vadertje! Vadertje! Een schot knalt, het kind is dood De moeder valt met een schreeuw neder. de kroonprins Omziende, ontwaart beiden ten gronde gestrekt. Monster! Duivel! - Heel de hel Doorsteek, vermoord ik in uw vel! Stormt op Fernand aan, en doodt hem. Hij zelf is gewond, en zakt ter aarde. Op het hooren der schoten zijn al de kasteelbedienden toegesneld. Bertha wordt opgenomen en tot het leven teruggewekt. Een jonge min valt geknield bij het kinderlijkje. Zij snikt innig.
[pagina 239]
de minne Hij heeft in uw wiegjen u wakker gekust, Onschuld! Onschuld, onbewust! O! die prinsen, die grooten, die boozen! Zij draagt het lijkje naar 't kasteel. bertha Verwilderd, vindt de pop, en speelt er mee. Gij blijft mijn liefste..... Kust ze en legt d'armpjes om haren hals. Ja, zóó mij koozen..... Hier heb ik nog iets van hem die mij mint..... Haalt het juweel met zijn haarlok uit haren boezem. Kust het. Drukt dan, schuddend, de pop onstuimig tegen heur hart. Ja, Herman, 't is 't uwe, dit kind! de kroonprins Krankzinnig..... Krankzinnig..... En Fernand dood.... De Barones komt het kasteel uitgeloopen, werpt zich op het lijk van haren zoon, omhelst het, en weeklaagt. de barones Hoe bleek uw mond, voorheen zoo rood! Dood! Dood! Mijn Koningszoon! Den Prins aangrimmend. Sla u de donder eens neer van den troon!
[pagina 240]
de kroonprins Hij doodde Bertje, mijn kind, o moeder! de barones En gij, Caïn, uw broeder, uw broeder! De Koning komt te paerd aangevlogen. Hij ziet het afgrijselijk tafereel. de koning Stort neder, hemel! Te laat! O ramp! Springt van zijn paerd. Hier is het slagveld..... hier was de kamp..... de barones Op het punt van te bezwijmen. O Rombout, ons kind door zijn broeder vermoord! de koning Laat ze leunen aan zijn borst. En 't moederharte mee doorboord..... Arme Mathilde! O wee! O nood! Kust ze. Zij bezwijmt. De vorst doet teeken dat men ze naar het kasteel zou dragen, wat gedaan wordt. de kroonprins Half liggend, half zittend, vol ontzetting. Mijn broeder?..... Mijn broeder?..... Verlos mij, Dood! Hij kruipt naar Ferdinand.
[pagina 241]
de koning Tot den Kroonprins, met radelooze inspanning. Blijf leven, Herman..... Ook na heden..... de kroonprins Genoeg gezien, gehoord, geleden..... Brandt zich het hoofd. de koning Bukt zich en kust den Prins. Hij schijnt in zijn smart te zullen stikken. Dan keert hij zich tot Fernand, kust hem ook, en weeklaagt innig, onverstaanbaar voort, met bloed aan beide handen. Uw bloed, mijn Herman, Fernand, uw bloed; Het stroomt tezaam door mijn gemoed..... Als in mijn hart meng ik hier het te gader: Strengelt hunne handen en heft ze ten hemel. Verzoening, verzoening, en rust voor den vader! Karolien en koetsier durven elkander niet aanblikken; hevige teekens van wroeging en wederkeerig verwijt. Bertha komt weer op, met de pop spelend. De Koning staart met ontzetting haar aan. karolien Dat hebt gij begonnen! koetsier Dat hebt gij verzonnen!
[pagina 242]
bertha Ja, Herman, 't is 't uwe, dit kind! de koning Meer dan dood, - ontzind! Ontzind! Wanhopig te paerd springend. In 't leger, in 't leger, verstrooiing thans! Of de dood in een slag op de grenzen des lands. einde