Het veerhuis

[p. 54]

Kinderliedje

'k Moest dwalen, 'k moest dwalen
langs bergen en langs dalen;
zóó zong het in mijn kindertijd,
nòg wordt het hart mij weerloos wijd
bij 't simpele herhalen,
'k moest dwalen. -

Een vragen, een vragen
werd dwingend meegedragen
als 't zingen door de ronde ging;
een eind'looze verwondering
kwam stilaan in mij dalen,
'k moest dwalen. -

Ontwaren, ontwaren
van verten die er waren,
van heuvels waar de voeten gaan, -
maar eenzaamheid kwam bonzend slaan
in 't hart bij het herhalen,
'k moest dwalen. -

[p. 55]

 

Na jaren, na jaren

 

hoe bitter werd te ervaren

 

levens verlangen, levens pijn

 

gevangen in dit klein refrein, -

 

geluk nooit te behalen,

 

'k moest dwalen. -