Het veerhuis

[p. 5]

Kosmos

Voor Marie van der Zeyde

[p. 6]

Wandeling in Vlaanderen

Het landschap had ons opgenomen,
de dag heeft helder ons behoord;
de open hemel, 't gras, de boomen,
een levend water - en volkomen
de vreugd van woord en wederwoord.

De peppels langs de smalle dijken
bloeiden, bestoven van het goud,
de lucht scheen eind'loos diep te wijken,
maar aan de voet was ons het prijken
van kleine planten welvertrouwd.

O licht over de voorjaarslanden,
waarin de leeuw'rik valt en stijgt,
en water dat de oeverranden
bloeiend weerspiegelt en ons bande
in aandacht die zich overneigt,

hoe zacht neemt gij het hart gevangen
en richt het tot zijn stillen zin -
de blik zwerft uit, een stout verlangen
spant reeds zijn kracht en zoekt de lange
horizon af; nieuw werk gaat in.

[p. 7]

 

En dit was met ons langs de wegen

 

bij 't rustig, gelijkmatig gaan,

 

beleden soms en soms verzwegen,

 

maar van elkander in genegen

 

aandacht begrepen en verstaan.

 

 

 

Zon kleurde de verweerde hoeven,

 

de leiboom bloeide aan de muur,

 

de boomgaard prijkte - en het toeven

 

bij deze pracht bood ons te proeven

 

de volle gaven van het uur.

 

 

 

Het landschap staat in mij geschreven,

 

gras, water, bloemen, ieder ding, -

 

ook wij, in aandacht weggegeven,

 

en over al dit bezig leven

 

het licht in hooge koepeling.

Vlaanderen, voorjaar '38.