Dichtwerken

[p. 341]

CX. Verheven troost.

(bij den ondergang van het supranturalisme.)

Och, wat miraaklen ons begeven,

Voor 't ernstig zoekend hart - geen nood!

Steeds blijven wondren meer verheven,

Ontroerend, zinrijk, godlijk, groot;

Ons prikklend naar omhoog te streven:
Ziet, welk een wonder is het Leven

En wat mysterie is de Dood!