Dichtwerken

XLIX. Tout chemin mène à Rome.

Men zegt: de strijd

Van onzen Tijd

Voert, zoetjens ân, naar - Romen.

Straks moê van de' onbeslisten slag,
De' onvruchtbren kamp, den heeten dag,
Gaan wij, in de armen van 't Gezag,

Weêr rusten, biechten, droomen!

[p. 301]

 

Ai, welk een gril!

 

Profeet, zwijg stil!

 

't Kroost van April

 

Blijft eeuwig Rome vloeken.

 

Eer wordt Sint-Peters stoel verbrand,

 

Eer ooit een volk... zóó protestant!

 

Dáár rust en heil gaat zoeken!

 

 

 

Zoo boud niet, man!

 

Al rilt ge van

 

De heilige Pantoffel,

 

Pas jij maar op voor de oude kous

 

Van een of andren kleinen Paus,

 

Daar zijn er velen - stoffel!