Dichtwerken

XXIV. Monisme.

Driemaal heb ik 't Boek verslonden,

Veertien dagen lang geloofd:

't Groote Raadsel is gevonden,

Schoon 't mij duizelde in het hoofd.

Toen - liet ik mijn vleuglen hangen

Als een vliegje voelde ik me in

't Onontkoombaar web gevangen

Van een ijslijk groote spin;

[p. 290]

 

'k Voelde levend mij verslinden

 

Door dien machtigen Monist...

 

En zoo 'k hier mijn heil moest vinden

 

Waar' 'k nog liever Dualist!

Het Boek, waarvan in dit gedichtje (geen verdichtsel!) sprake is, kan natuurlijk geen ander zijn dan het zeer merkwaardig geschrift des Leidschen Meesters: ‘De vrije wil.’

Deze aanteekening is dus voor de meesten mijner lezers overbodig.

Broeder Leek, evenwel, voor wien ze niet te veel, maar te weinig zegt tot recht verstand van ons rijmpje, verg. Dr. Pierson's opstel (in de Gids , Mei 1859). ‘Het monisme van Prof. Scholten .’