Nagelaten brieven

[p. 87]

Brief no. 103 Aan H. de Genestet-Bienfait

Datum: 15 augustus 1856

gad

Berchtesgaden 15 Aug. 1856

Vrijdag avond 10 uur.

Mijn liefste, beste vrouwtjen, ik ga U schrijven, opgewonden van genot - want sinds ik U gisteren middag 4 uur uit Traunstein - eenige regelen schreef - hebben wij de heerlijkste uren, in afwisselende verrukking doorgebracht.

't is haast te veel om kort te vertellen, vooral - wanneer men schrijven moet met een slechte pen - en flaauwe inkt - dat zeer afkoelend is, als het enthousiasme zou willen uitstroomen op 't papier. Ik wandelde of reed den gantschen dag, met een bloem in mijn knoopsgat, - een soort van witte alpenroos - die eenig en alleen bloeit op de prachtige bergen, die ons omgeven - en éénig is ook dit plekjen op aarde vanwaar ik U schrijve - voor het open venster nog, terwijl de maan zoo even is opgerezen van achter de vlak voor ons liggende toppen, glansrijk verlicht. Wij zijn beide in gedurige vervoering en ontroering over de schoonheid dezer oorden. Zwitserland heeft Zijn sneeuw - Interlaken heeft zijn majestueuse Jungfrau -maar hier vereenigde de natuur de idee van Lieflijkheid en heerlijkheid op onbeschrijflijke wijze. De engelsche vriend van Bergsma - die Italie en Zwitserland en alles gezien had, en een vrij kritisch man is schreef van Tirol New pages in the book of nature are opened to me. Diep en goed is ook de indruk die deze natuur op ons gemaakt heeft. Zij is weldadig en heiligend. Als ik thuis ben zal ik beproeven daarvan te vertellen - maar nu zou ik het niet kunnen. Neem dus voor lief een kort bulletin van onze reis sinds gisteren. 5 uur vertrokken wij van Traunstein - langs een eerst prettigen en allengs prachtig zich ontplooijende weg - naar Reichenhall. De hemel was mooi - de maan kwam op ten 8 ure - en bergen en dalen waren liefelijk verlicht. 11 uur arriveerden wij te Reichenhall. Ook een heerlijk plekjen - midden in de bergen. Daar stak na een heeten dag een onweder op zoo ontzettend als ik 't nimmer hoorde - maar ook, 't was vlak boven ons en in de bergen. Daar te Reichenhall maakten wij vroeg van morgen een heel intressanten tocht in de Saline, - en wandelden, elk met een kaars en een lange witte jas aan, in de uitgehouwen rots, om de zoutbron en de inrichting te zien. Trots het onweder, was de lucht nog niet veel afgekoeld - Maar onder den grond, in die rots was het geducht koud. 10 uur reden wij naar Berchtesgaden. Dat was een delicieuse tocht. Meisjes en vrouwen en mannen en knapen in kostuum, in tiroolsch feestkostuum, kwamen ons gedurig bij paren en groepen tegemoet op den weg, vriendelijk goêndag zeggende - Want het is heden Maria Hemelvaart, en dat geeft een drukte van belang. 1 uur kwamen we hier aan - bestelden ons eten, want tables d'hôte zijn hier niet - en reden over steile hoogten en laagten een uur verder naar de Koenigsee ... liefste, zulk een meer

[p. 88]

heeft Zwitserland niet, zoo heerlijk en stout - Stroomende tusschen gantsch steil afloopende bergen 5000 voeten hoog - en toch zoo melankoliek, zoo liefelijk. Wij lieten ons een paar uur roeijen in een boot, door twee mannen en twee meisjens in alpenkleeding, met hooge hoeden op, vercierd met dezelfde bloemen, als ik nu in mijn knoopsgat draag, etc. etc.

Als ik moest gaan vertellen, zou ik steeds door kunnen schrijven. Vier uur keerden wij hier terug - en besloten hier van avond te blijven - en onze Berliner, die haast hebben - Maar alleen te laten doorjachten naar Salzburg. Die menschen zijn goed - maar ongenietbaar te midden van een natuur - als deze - ik had ze bijna in 't water willen gooijen toen ze in hun leelijk mofsch over allerlei nesterijen zaten te babbelen - terwijl wij van middag daar dreven, stil, eenzaam, op dat goddelijke meer en het geplas van riemen in 't water alleén moest gehoord worden. Ik heb het evenwel niet gedaan - doch ben alleen gaan zitten op den voorsteven - en heb geen woord gesproken dan een enkel met Bergsma en eene der roeistertjes - die - o het land en het volk is nog zoo naief hier - die toen ik haar vroeg of zij ooit uit haar bergen - en wel eens in de stad geweest was - ons andwoordde - Die Stadt - was ist das. - Ik dank God dat ik hier van avond gebleven ben - want het is een onvergetelijke avond in mijn leven. Sinds wij op reis zijn hebben wij nog niet genoten zoo als heden. Onze lust om Tirol wat dieper in te gaan, naar 't Zuiden, of naar de zijde van Insbrück is razend groot - maar liefste, de afstanden zijn ook razend groot. De kaarten, die wij gebruikt hebben deugen niets en de reisboeken zijn ook gantsch niet prachtig - ik meen praktiesch. Men kan merken dat deze oorden nog niet zoo afgereisd zijn als Zwitserland. Ook - opmerkelijk - ontmoeten wij hier volstrekt geen engelschen - alleen Duitschers.

Het is goed, dat wij tusschen Zwitserland en Tirol in, een dag of drie te München geweest zijn. Wij zien nu weer met een veel frischer oog. Al te lang achtereen een verhevene natuur te aanschouwen is niet goed. Ons plan is nu morgen, naar Salzburg te reizen en dan een dag of wat - twee, drie, in het Salzkammergut te toeren, dat wèl het schoonste - maar niet het origineelste gedeelte van Tirol is, en ik zag liever een stukjen van het origineelste - want ô land en volk is zoo aantrekkelijk hier. Iedereen zegt ons goeden dag en goeden avond etc. Maar wij moeten nog eenige dagen te München zijn en ... en ... zoo lang kan ik niet ... zonder U. In 't vertrouwen op God, dat alles [beschadigde plaats] wel is - eindig ik dezen - dankbaar, gezond en opgewekt, en kus U goede nacht.

Kus gij onze beste kindertjes van mij en groet allen innig - het Huis en de Kolonie. - Ik moet volstrekt een mooi plaatjen hebben van dit zoo terecht beroemde plekjen - maar och, het is toch niet uit te schilderen, noch te beschrijven. Ik zal slapen, droomende van U en de onsjes - en alle heerlijkheden, die ik zag. de Heer blijve met U - gelijk Hij is met mij -

Nacht mijn beste - Uw P.

Adres:
Madame de Genestet te Bloemendaal près d'Harlem (Holland)