Den Goddelycken Minnenpijl

Een ander nieuw Gheestelijck Liedeken van een rouwighe Ziele over haere sonden,

(Op de wijse) ô Iesus wat een lust wat smaeck wat minne.

1.

Myn hert en Ziel verschroomt als ick bepeyse,
Hoe dat ick heb vergramt soo menigh reyse,
Soo menighmael misdaen,
Teghen u mijn Godt en al,
Dat ick met droef ghetraen,

[p. 149]

 

Eeuwigh beschrijen sal,     bis.

 

2.

 

Berst uyt van traenen ghy versteende ooghen,

 

T’is wel de goetheydt die noch ghedooghen,

 

Dat d’aerde niet verslint,

 

Soo onweerdt creatuer,

 

Daer ick’t wel hadt verdient,

 

Door mijn sonden onpuer.     bis.

 

 

 

3.

 

T’is wel verdient al waert dat my verpletten,

 

Den donder blixem heel in pulfer setten,

 

Dat d’aerde open scheurt,

 

Teghen my een sondaer groot,

 

In plaets van my betreurt,

 

Mijn wel verdiende doodt.     bis.

[p. 150]

 

4.

 

Ick roep tot u ô Iesus der ghenaden,

 

Ghy zijt te e ngoedt g’hen kont my niet versmaeden,

 

V liefde d’winght te seer,

 

Want ghy ons seer bemint,

 

Ick bid u Lieven Heer,

 

Ontfanght my voor u kindt.     bis.

 

 

 

5.

 

Alle mijn sonden en mijn boos bedrijven,

 

Wilt in den boeck van verghetenheydt schrijven,

 

En steeckt hem dan in brandt,

 

Door uwe liefde soet,

 

Dat ghy ghelijcker handt,

 

Mijn quaet vernielen doet.     bis.