Den gheestelijcken echo
(1694)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: En sortant de Paris. (ofte) Van den Prins van Orangie.1.
SA ras mijn ziel staet op,
My dunckt ick hoor den clop,
Van de schoon doodt, staet haestigh op,
En laet die lieve vriendin
Met aller eeren komen in,
Sy is't die ick soo seer bemin.
2.
Sijt willecom lieve doodt,
Al zijt ghy bleeck en bloodt,
Nochtans u heerschappy is groot
Van al ghy meester zijt,
Gy breckt de loopers vanden tijt,
En jeder naer te peerde rijt.
3.
Van Adams tijden af,
Leyt g'jeder een naer't graf,
Om te ontfangen loon oft straf,
U jonstigh oogh is gheblint,
Ghy en siet aen noch vyandt, noch vrient,
Wel die in Godt u comst bemint.
| |
[pagina 111]
| |
4.
Mijn ballinchschap is uyt,
Als ghy my d'ooghen sluyt,
En 't kersken van dagh blaest uyt,
Om u met boogh en pijl
Te sien ghewapent met zeysel en bijl,
Heb ick ghewenscht soo langhe wijl.
5.
O doot gy maeckt my vry
Van dees mijn slaeverny,
Mijnen verlosser zijde ghy,
Com laet met vollen spoet
Liever te peerde als te voet,
Af-doen ons reys naer't hooghste goet.
6.
Sijt nu bly, ô mijn ziel,
Want 't geen u lastigh viel,
En u gehecht op d'aerde hiel,
Dat hebben wy nu met vleyt,
Voor eeuwigheden adieu geseyt
En gaen by Godt ons saligheyt.
|
|