Den gheestelijcken echo

[p. 44]

De Siel verweckt haer selven om Godt, en sijns vertreck vlijtigh te volghen.

Op de Wijse: Lest lagh ick onder eenen boom.

1. RYst op mijn ziel 't is meer als tijt,
Wilt u ghepeys ten hemel stieren,
Denckt waerom ghy gheschaepen zijt,
Wat blijft ghy noch op d'aerde swieren;
Verlaet dit dal,
Wenscht naer den al,
Die uwe ziel alleen vernoeghen sal.

2. En soeckt u rust op d'aerde niet,

En wilt gheen schepsels meer aencleven,
Sy en zijn maer oorsaeck van verdriet,
Den vré en konnen sy niet gheven,
Verlaet dit dal, &c. als boven.

3. Godt is alleen die't hert verblijt,

Gheen vreught en kan de ziel versaeden,

[p. 45]

 

Peyst dat ghy hier een ballingh zijt,

 

Wilt allen aertschen troost versmaeden,

 

Verlaet dit dal, &c. als boven.

 

4. Al ist dat ghy hier wordt veracht,

 

Al vallen u de schepsels teghen,

 

Al wordt 't ghemoet somtijdts versmacht,

 

O mensch wat is daer aen gheleghen:

 

Verlaet dit dal, &c. als boven.

 

5. Dees aerd' is een ghevanghenis,

 

Wy woonen hier in s'vyandts landen,

 

Den hemel is ons erffenis,

 

O Heer verlost my uyt dees banden;

 

En uyt dit dal,

 

'k Wensch naer den al,

 

Die mijne ziel alleen versaeden sal.