Den gheestelijcken echo

[p. 31]

De Siel kent dat eer, rijckdom en wellusten vol ellenden, bitterheydt en perijckel der zielen is.

Op de Wijse: Van het bidden, van het smeecken. (ofte) Mijn vrindinne doet my open. (ofte) Gelijck eenen visch naer t'water.

1. LIeven mensch waer wildy henen,
Soeckt ghy Godt oft d'ydelheydt,
s'Wereldts vreught is haest verdwenen,
Ondermenght met bitterheydt,
Gheen ghenuchten, sonder suchten,
Noch gheen vreughden sonder pijn,
Gheen verblijden, sonder lijden,
Can op d'aerde te vinden zijn.

2. Alle soet heeft bitterheden,

't Vleesch vermaeck baert smert en pijn;
Die naer eer jaeght, wordt beneden,
Jeder selfs ghe-eert wilt zijn
Domme sinnen, condy minnen

[p. 32]

 

Een verganckelijcke vreught,

 

s'Wereldts wetten, wilt op letten,

 

Heel den handel niet en deught.

 

3. s'Wereldts goet met moeyt vergadert,

 

Men verliest met droefheydt groot,

 

In't ghebruyck veel vrees u naedert,

 

En op't lest de bitter doot,

 

Cort ghenieten, lanck verdrieten,

 

Vol leetwesen en berou,

 

Droeve tijden, naer de blijden,

 

Lichtelijck u volghen sou.

 

4. Eer, wellusten en rijckdommen,

 

Doet die daer sijn rust in nemt,

 

Naer't misbruyck de ziel verdommen,

 

En van't hooghste goet vervremt,

 

Schoon uytwendigh, maer ellendigh,

 

Al dees wereldts minnaers zijn,

 

Als hun't leven, sal begheven,

 

En van alles verlaeten zijn.

[p. 33]

 

5. Al dees wereldts ydel saecken,

 

Is maer eenen blooten schijn,

 

Die van buyten 't vleesch vermaecken,

 

En van binnen dorstigh zijn,

 

Opgheblasen, vise vasen,

 

Opghepronckte loterey,

 

Vol van nieten, en verdrieten,

 

En ellenden alderley.

 

6. Al die hier sijn deel wilt hebben,

 

Van des wereldts schyn plaisier,

 

Wandelt over spinne webben,

 

Locht ghebreyt over't helsche vier,

 

Sy can breken; maer niet spreken,

 

Sijt ghewaerschouwt cameraet,

 

Ghy cont sincken, en verdrincken,

 

't Helsche backhuys open staet.