Den gheestelijcken echo (1694)

Den gheestelijcken echo

(1694)–Johanna de Gavre– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


De Siel aenbidt het Cruys Christi, en vraeght ghesterckt te worden door de vruchten des levens.
Op de Wijse: Helas Ie suis abandonné. 1. O Heyligh Cruys, ô weerden schat! Ick buygh mijn knie voor u met weerdicheden,
[pagina 23]
En storte voor u al mijn ghebeden, Die zijt besproeyt met Christus dierbaer nat, Aen u soo hongh die rype vrucht, Die ons bevryt van alle onghenucht, Den beet van Adam had ons ziel doen sterven, Door u, ô Cruys! Hebben wy weer gaen erven, 't Recht tot s'hemels huys. 2. Rust-plaetse vanden grooten Godt, Op wien den hooghsten Coninck heeft gheleghen, En sijn victorien verkreghen, Den duyvel, wereldt en de hel bespot, Schat-camer die besloten hiel Den Sone Godts met lichaem ende ziel, Aen u soo zijn gheopent die vyf Wonden, Waer onsen gheest Wordt heel gherust ghevonden, In s'wereldts tempeest. 3. Ghy zijt ghetuyghen van't verbont,
[pagina 24]
Dat tusschen Godt den Vader, ende menschen Is vast ghesloten, naer ons wenschen, Daer self den Sone Godts voor borghe stont, Den preck-stoel van Godts waere leer, Den gulden autaer, waer op dat den Heer Aen Godt den Vader sich heeft opghedraghen, Als een rantsoen, En gaf ten selven daeghen Ons den vrede soen. 4. O glorieusen palm-boom! Onder wiens schaduwe de bruyt komt rusten, Swemt inde beke der wellusten, Pluckt van sijn soete vrucht tot vyants schroom, Ghy die eertijdts in't heyligh lant, Als eenen boom des levens stont gheplant, Laet mijne ziel die vrucht des levens smaecken, Om door die speys Versterckt zijn, te gheraecken Daer ick henen reys.

Vorige Volgende