Nut tyd-verdryv

[p. 79]

Het Gebed van Salomon.
22. Klink-dicht.

Geev my geen overvloed, en laat my niets ontbreken.
Maar voed my, Heer! met 't brood van myn beschoren deel.
De mensch houd 't leven niet, by 't geen hy heeft te veel
Maar by 't geen nodig is, om 't leven aan te kweken.

Ligt zoud ik zad van spijs deez' laster-tale spreken;
Wat heb ik God van doen? myn God is buik en keel.
Weer van my het gebrek, op dat ik niet en steel.
Die nood door dievstal keert, blyvt van uw' gunst versteken.

Dies Heer, zo lang ik in het kommer-dal zal leven.
Zo wilt my matelijk myns levens nooddruft geven.
Gy weet wie dat ik ben, gy kent myn brosch gemoed.

De rykdom maakt den mensch verwaand, en opgeblazen.
De schrale armoed kan de kloekste ziel verbazen.
Genoeg, is op der aard, het wenschlijkst aardsche goed.

UIT.