Nut tyd-verdryv

Den Honderd-Twe-en-Veertigsten Psalm.

Toon: Verkiest eer gy bemint.

David voor Saul gevlugt, en in een spelonke zig verscholen houdende, bid God om bystand, lees de geschiednis,
1 Sam. 24.

IK klaag, ik zugt, ik schrey,
Terwyl ik hulp verbey,
En met gevouwen handen,

[p. 102]

Den he- mel- voogd smeek
om syn Geest- ge- ley.
Ik stort een beek van brakke tranen uit;
Myn smarte staat te le- zen,
In myn angstig wezen:
En door deerlyk vrezen
Sla ik treur-ge-luid.

[p. 103]

 

Nogtans is God bekend,

 

Hoe vlytig ik my wend,

 

Na syn heilheil'ge paden.

 

Al steek ik dus in kommer en elend.

 

Myn vyand, die my loze strikken spand,

 

Die tragt my te verspieden;

 

Niemant komt hulp bieden:

 

Hoe ik poog t'ontvlieden,

 

'k Val in 's vyands hand.

 

 

 

Help, help, gunst-ryke God!

 

Keer 't woedend vyands rot.

 

Wilt my tot toevlugt strekken:

 

Gy zyt op aard myn troost, en vreugde-lot.

 

Leen gunstig 't oor aan all myn bang gezugt;

 

Myn kragten my begeven,

 

Red myn weêrloos leven,

 

Want die my weêrstreven

 

Slaan my op den vlugt.

 

 

 

Aanhoor myn treur-misbaar:

 

Help my uit dit gevaar.

 

Zo zal ik u weêr loven,

 

En zyn omringd van een Godvrugte schaar,

 

Die u als trouwen hulp in tegenspoed,

 

En als een schut der vromen,

 

Steeds zal pryzen komen;

 

Als die heeft vernomen,

 

Wat gy voor my doet.