Nut tyd-verdryv

Den Honderd-en-Twintigsten Psalm.

Toon: Silvia de Herderinne.

De gelovigen betuigen dat sy in Christus alleen hebben rust gevonden voor haar ziel, welke belydenis vele tegensprekers verwekt, van welk de Kerk wenscht verlost te zyn.

Als ik wierd met angst bestreden,

[p. 83]

Zogt ik rust voor 't bang gemoed.
God, dien ik had aange- beden,
Trooste my met 's Heilands bloed.
Maar zo haast ik 't heb be- leden,
Heeft elk tegen my gewoed.

Door bedriegelijke tongen,

Wierd myn bange ziel doorwond;
Valsche leer wierd voortgedrongen,
Voor 't geheim van Gods verbond.
Heer! men heeft my bits besprongen,
Red my, of ik ga te grond.

Laat de logen zyn als schigten,

En als een ontsteken gloed,

[p. 84]

 

Voor haar, die de dwaling stigten.

 

Ah! dwing Mezechs wrevel-moed;

 

Doet het ketter-rot doch zwigten,

 

Dat my zo veel lyden doet.

 

 

 

Laat my langer niet verkeren,

 

By de twist-genegen schaar.

 

Ga ik haar de waarheid leren,

 

Straks werd ik haar wrok gewaar.

 

Wrang geschil is haar begeren,

 

Spreek ik, 'k ben in doods gevaar.