'Als het moet, alleen tegen de geheele wereld'. De briefwisseling tussen E. du Perron en Jacques Gans 1933-1936

34. E. du Perron aan J. Gans: Le Roselier-en-Plérin, 18 november 1935

Le Roselier, Maandag.

Beste Gans,

Dank voor je inlichting. Ik ben het voor een goed deel met je eens en kan zelfs je aversie begrijpen. Maar ik ben van plan om in den geest dien ook jij voorstaat te schrijven. Want ‘gefemel met woorden’ is flauwekul, maar totaal niets zeggen, als alles je niet werkelijk onverschillig is, komt nog meer neer op een je-laten-doen door de Mussert-harken. Ik heb een kleine notitie ingestuurd, die misschien te laat is gekomen, maar voor nr. 3 zal ik ze (hoop ik) een goed artikel geven. Je zult het nog zien: jij wordt nog eens een ‘clerc’ en ik een politicus, als het zo doorgaat!

Stuur je verhaal maar weer gerust op. Ik zal het je als ‘papier d'affaires’ zenden, ditmaal; de vorige keer ben ik ook wat geschrokken. Maar als ‘drukwerk’ kan niet.

Ik zal Guilloux vragen of hij een ex. Sang Noir¹³¹ voor je heeft, maar ik vrees dat hij er al ‘over de maat’ heeft verzonden. Toch zal ik het probeeren.

131 Louis Guilloux, Le sang noir. Paris 1935. In 1999 verscheen te Amsterdam bij Coppens en Frenks een Nederlandse vertaling van Mirjam de Veth.

[p. 69]

Maar schrijf hem dan wel een brief erover, dat vindt hij aardig (rue Lavoisier 13, Saint-Brieuc, Côtes-du-Nord).¹³²

Tot zoover. Ik werk heel hard aan allerlei notities, om er door te komen. Het zou me plezier doen als je werkelijk in Parijs komen kon. Voor Het Vad. kan je natuurlijk mèt Antonini¹³³ solliciteeren als het zoover is. Niet voor April a.s., en misschien zelfs later, als wij gedwongen zijn om nog een of twee termijnen te blijven.

Hartelijke groeten, ook van Bep,

Je E.

132 In de nagelaten papieren van Gans bevindt zich een fragment van een in het Frans gestelde brief aan Guilloux. Het is niet duidelijk of de brief ook verzonden is.

133 Gans hoopte Elisabeth de Roos, Du Perrons echtgenote, op te kunnen volgen als correspondent voor Het Vaderland in Parijs. Omdat Du Perron en zijn vrouw in oktober 1936 naar Indië vertrokken, kwam die plaats vrij. Zowel Du Perron als Ter Braak deden, weliswaar met twijfels in het hart, moeite voor Gans. Het mocht niet baten, de post ging naar Giacomo Antonini.