Een Nieuw geestelick Liedtboecxken, ghetoghen wt den Ouden ende Nieuwe Testamente

[Al int gepeyns heb ick gedacht]

Nae de wijse: Daer ict lach int gepeyns, als een gheuanghen, met verlanghen verwonderde ick my.

Al int gepeyns heb ick gedacht
Hoe dat het mach wesen,
Dat wy Godt niet en vreesen,
So wenich acht, en houden geen wacht
Daer die Heer seyt ^aick coem als een Dief by nacht,
Maeckt v bereit met dat ^bBruyloft cleet,

a Matt. 15 Apoc. 3. 16

b Matt. 22 Luc. 14 Matt. 20

[p. 19]

 

Den Knecht niet en slacht.

 

Die Heer die heeft ons aengesien,

 

Doenwy daer stonden ledich worden beuonden

 

Riep hy ons by een ^acoemt al gemeyn,

 

^bgaet arbeit daer, in den wingart claer

 

Ic segt v vorwaer, ic salt v loonen daer,

 

Voor uwen arbeit swaer.

 

Och Vrienden siet, hoe wy doen ^cwaren verblijt,

 

^dDoen wy aen worden genomen,

 

Daer toe waren gecomen,

 

^eWy liepen met vlijt, om te doen subijt,

 

Dat die Heer ons geboot, sond’ respijt,

 

Ons ^fhongerde na het Broot,

 

Door den grooten noot,

 

Waer is nu den tijt.

 

Doen wy ^gbekenden ons naectheyt bloet,

 

De Heer ons ^hcleeden ⁱspijs hy ons dede

 

Den mont hy ons voet vt liefde ontsprot

 

Hy nam ons aen als ^kKinderen deuoot,

 

Wy zijn gegaen sonder beraen,

 

Want ons blijtschap was groot.

 

^lDen tijt voorleden moet sijn bedocht,

 

Hoe wy ons hebben begeuen,

 

Zijn ingeschreuen, den Heer daer ^msocht,

 

Als ⁿKnechten vercocht,

 

Om inden ^oWijngaert te gaen, daer moet sijn gewrocht,

 

Die beloften staen die wy hyebben gedaen,

 

Moeten sijn volbracht,

a Esaia 45 Mar. 12

b Matt. 20

c Exod. 15 Psalm 103 Gal. 4 Rom. 5

d Matt. 20

e Esaia 2 Gal. 5 Phil. 3

f 2. Tim. [...]

g Amos 9 Matt. 5

h Psal. 32. 38 Esai. 61

i Hes. 8 Ioh. 1 Esa. 8

k Heb. 10

l Phil. 4

m Psal. 110

n 1. Cor. 6. 7

o Marc. 24

[p. 20]

 

^aAls Knechten des Heeren, zijn wy gestelt,

 

Noch daer beneuen ons ouergeuen,

 

Onder Christi gewelt, soo die Schrift vermelt,

 

Dit moet zijn bedacht wat daer al gelt

 

Daer moet zijn gewrocht,

 

Want sy syn gebracht,

 

Om te arbeyden op het velt.

 

Pauli reeden moeten syn bedacht,

 

Willen wy ^bmaeyen, wy moeten ^csayen

 

Slaet hier op acht, niemant ^dvruchten verwacht,

 

Of den arbeyt ^eswaer, moet eerst zijn volbracht

 

Met lijdtsaemheit daer, te verwachten claer,

 

Op des Heeren cracht.

 

^fDen Acker des Heeren, moet zijn bereyt,

 

Laet het ons niet verdrieten

 

Want wy ^gsullent genieten,

 

Mer het moet syn verbreyt ^hmet lijdtsaemheyt

 

Tot dat het ⁱvolcomelick, coemt dat daer is geseyt,

 

Dan sal men worden ^kgeloont, als ons is vertoont,

 

Wel dien die de ^lhoope heyt.

 

Groote ^mweldaden is ons geschiet,

a 1. Cor. 7 Matt. 10 Luc. 14

b Gal. 6

c Psal. 126

d Iac. 5

e 1. Cor. 9

f 4. Esd. 9 Matt. 13

g 1. Cor. 3

h Syr. 6 Gal. 6

i 1. Cor. 13

k Matt. 10

l Rom. 8

m 4. Esd. 9

[p. 21]

 

Nu ist van noden ^bdat wy wt roden

 

Den acker besiet^chz oncruyt wtwiet,

 

Op dz het goet daer nz ^dcom te nz

 

Den aertschen Komeet, heeft het haest omgewrot

 

Het verfloecte saet dz verdoruen cruit

 

Dz doet wel schaden, ond’ die grone bladen

 

Dit moet daer wt, op dz de groey spruit

 

(de daer mach op wassen, na twort gods luit,

 

Laet hy ons niet verrassen, maer weldaerop passen,

 

Datmen den door toe sluit.

 

Siet aen den Boom, hy stont schoon int ooch,

 

En was beladen met den ^ebladen,

 

Geen vruchten hy en droech, het was laet of vroech,

 

Verstaet dit vry. al hebbe wy ^fhet gelooff

 

Ende geen vruchten daerby,

 

So binnen wy den Boom hoort my

 

Dit de Heer verschoof.

 

Ten tweden wy lesen die ^gmost zijn gemest

 

Het schiet nu ten dagen

 

Men gaet ons voordragen, Gods woort ten best

 

Met tranen beuest,

 

^hIn ongemac swaer, doen sy haer best,

 

Mer we ons daer, zijn wi onvruchtbaer

 

Als die Heere coempt op het mest.

 

Want de bijl die slaet doch aldereyt

b Ier. 2

c Ios. 10

d Heb. 12 Matt. 13 Syr. 9

e Matt. 19

f Iac. 2

g Luc. 13

h Matt. 7. 24 Matt. 7

[p. 22]

 

Is op gehouwen, om den slach te geuen

 

Als den Boom dan leyt,

 

Van den onvruchtbare geseyt,

 

Die moet zijn gesmeten int vier des eewicheyt,

 

Nae ^adien dat wyt weeten,

 

Laet het ons niet vergeten,

 

Wat Christus verbreyt.

 

^bIck ben een oprechten Wijnstoc soet

 

Alle Rancken hoort dese,

 

Die in mijn gepresen (geen vruchten goet

 

Die mijn Vader voldoet,

 

Dien sal hy tis claer) afsnijden daer,

 

Ende worpense vorwaer,

 

Den tijt hier nae inde eewige gloet,

 

Maer so wie in Christum niet ledich staen,

 

Maer arbeyden, na dat voorseyden,

 

Den dach is haest gegaen,

 

^cSo sal een yeder ontfaen,

 

Als die Heer sal laten hooren,

 

^dCoemt ghy nu aen,

 

Mijn wtuercooren gy sult vrucht orboren

 

Al die mijn wille heeft gedaen.

Gaet inden Wijngaert, wat recht is sal ick v geuen. Matt. 20. Ghy zijt Godts Ackerwerck, ende timmeringe, 1. Cor. 3. Het goede saet, zijn de Kinderen des Rijcx, Matth. 3.

a Luc. 16 Ioh. 15

b Iob. 15 Matt. 25 Matt. 20

c Iob 34 Psal. 28 Ier. 17 Rom. 2 2. Cor. 5 Gal. 6

d Matt. 256