Het lieffelyck orgel-pypken

Vyf Gheestelijcke Liedekens op de vyf Staten der heyligher Kercke, ende eerst vanden Staet des Christendoms.

Stemme: Sa Cameraden maeckt jolyt.

1. O Christen mensch neemt u ghemerck,
Ghy die nu zijt in Godts strijdende Kerck,
Siet somtijdts om naer dien gracht,
Daer ghy in hebt gheleghen als versmacht.

2. Peyst eens dat ghy ghebonden laeght,

[p. 118]

 

En doodelijck ghequetst, weerdigh beklaeght,

 

En datter aen quam eenen vrindt,

 

Die u op nam als voor sijn eyghen kindt.

 

3. Soudt ghy konnen ondanckbaer zijn

 

Voor dit goedt werck, aen desen medecijn?

 

Maer hoe komt dat ghy soo versmaet,

 

Die u ghedaen heeft veel meerder weldaet.

 

4. Is Christus niet ghekomen siet,

 

En nam u op sijn schouders, twijffelt niet,

 

Hy droegh u recht toe naer den stal,

 

Om te ghenesen daer u wonden al.

 

5. Hy salfden uwe wonden daer,

 

Om af te wasschen uwe sonden zwaer,

 

Heeft u ghemaeckt een badt seer soet,

 

't Was van sijn heyligh ende dierbaer Bloet.

[p. 119]

 

6. Hy laet om ons te stercken meer,

 

Aen sijn heylighe Kerck uyt liefde teer,

 

Veel medecijn hy weet ghewis,

 

Hoe arm ghebreckelijck den mensche is.

 

7. Is hy te vreden met al dat?

 

O neen! hoort wat hy sijnen Vader badt,

 

Dat daer hy is wy souden zijn

 

Als sijne kinderen voor Godts aenschijn.

 

8. Maer als wy sullen zijn ghesondt,

 

Door sijne gratie in ons hert en grondt,

 

Dan sal hy in sijns Vaders throon,

 

Ons gheven daer voor eenen grooten loon.

 

9. Die hy verkreegh uyt liefde groot,

 

Hier door sijn heyligh leven ende doot,

 

Voor d'eer sijn Vader aen-ghedaen,

[p. 120]

 

Sullen wy in hem onsen loon ontfaen.

 

10. Och is hy dan niet straffens weert,

 

Die nu noch soo hooveerdigh wesen deert,

 

Die wilt op-staen uyt hospitael,

 

Al oft hy quyt heel der sonden quael?

 

11. Wilt ghy dit niet versinnen snel,

 

Hoe sult ghy uwen Salighmaker wel

 

Minnen, en soo g'hem niet en mint,

 

Hoe kont ghy wesen dan Godts liefste kint?

 

12. Want Godt den Vader uyt den throon,

 

En siet niet aen als sijnen Sone schoon,

 

Al die in hem dan niet en zijn,

 

En sullen noyt aensien sijn soet aenscheyn.

 

13. Laet ons dan roepen met ootmoet,

 

Dat Iesus is onsen Verlosser soet,

[p. 121]

 

En onsen Vader wonder groot,

 

Die ons in gratie voorts brenght door sijn doot.