Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

[p. 102]

Ter eeren de Offeranden der dry Koninghen.

Stemme: Van Valencijn.

ONlanghs sagh ick wonder saken,
Inwendigh in mijnen grondt,
Die my seer deden vermaken,
Een arm stalleken ick vondt,
Met een kindtjen soet,
Dat-men met ootmoet,
Mirrhe, wieroock braght, en goudt,
Van dry Koninghen,
Die ter aerden hen,
Voor hem buyghden menigh fout,

2. In liefde gheheel verslonden,

Waren sy tot dit lief kindt,

[p. 103]

 

Dat in doeckskens lagh ghewonden,

 

Was des Vaders Soon bemindt,

 

Soo't in't hoey daer lagh,

 

Docht my dat ick sagh,

 

Hoe't die Koninghen beloegh,

 

Sijn' twee ooghskens kleyn,

 

Vol van liefden reyn.

 

Hy ghedurigh op hun sloegh.

 

3. Sy omhelsden vol verblijen,

 

Dit lief kindtjen delicaet,

 

Dat van koud' begonst te schrijen,

 

Maer die Moeder metter daet,

 

In een doecksken warm,

 

Nam sy 't in den arm,

 

Een soet mammeken sy 't schinckt,

 

Soo't die borst ontsongh,

[p. 104]

 

Ieder-een die songh,

 

Viva onsen Koningh drinckt.

 

4. Ick riep med' naer mijn vermoghen,

 

Ieghelijck was heel verblijdt,

 

Maer soo't kindtjen hadd' ghesoghen,

 

Wird'et weer in't hoey gheleydt,

 

Ick sey, Moeder weert,

 

VVaerom heeft begheert,

 

Dit lief kindtjen mijnen Godt,

 

Onsen Medecijn,

 

Gheboren te sijn,

 

In dees arm verworpen grodt,

 

5. Maria seyd' my wilt dencken,

 

Hoe ghy wordt bemindt soo seer,

 

Om u den hemel te schencken,

 

Leydt my u kindtjen uwen Heer,

[p. 105]

 

In dees koude fel;

 

Maer onthoudt toch wel,

 

Dat hy niet en wenscht van u,

 

Dan een liefde teer,

 

Biedt hem altijdt eer'

 

Schenckt hem heel u hert als nu.