Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen

[p. 2]

 

Beggyntjens al ghelijck ick bidd' u neemt in danck

 

Dit Boecksken, 't is vervult met over-soeten sanck.

[p. 3]

Op-draght aen Godt den Heylighen Gheest.

O Godt den heylighen Gheest, derden Persoon van de alder-heylighste Dryvuldigheydt, aen wien den eygendom van liefde besonderlijck wordt toe-gheschreven, ick gheloove dat ghy zijt dien goddelijcken bant, die den Vader, ende den Soon, door liefde ghedurigh met malckanderen sijt vereenighende, ende dat ghy sijt dat goddelijck vierslagh, die alle creaturen soeckt, wenscht, ende begheert

[p. 4]

te ontfoncken in liefde van Godt; daerom schencke ick u, ô Godt den heylighen Gheest, dit Gheestelijck Minne-voncksken der Godt-minnende Zielen; wenschende dat elck Liedeken magh wesen als een wel-vattende voncksken, in alle Zielen der-ghener die dese Liedekens sullen singhen, lesen, oft hooren lesen, ende dat u goddelijck vier-slagh daer op vier ghevende, die zielen magh ontsteken in die liefde Godts, ende allencxkens trecken tot de vereeninghe met Godt. Ick bidde u oock ootmoedelijck, ô Godt den heylighen Gheest, dit Minne-voncksken te behoeden van op-spraken ende lasteringhen, want daer in niet ghemeynt, noch ghesocht en wordt, dan die oprechte eer', liefde, ende glorie van Godt. Ende dat den

[p. 5]

Autheur niet en magh ydel blijven, dat sy magh mede-deylen van die Minne-voncksken, ontsteken door u, ô goddelijck vier-slagh, op dat sy magh branden in liefde, in haren tijdt, ende u loven, eeren ende ghebenedijden inder eeuwigheijdt, tot uw alder-hooghste glorie. Amen.

By my u alder-armste aerdt-wormken I.G.