Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen

Inhoudt van het XXII. Cap.

Een luy en traech mensch, schier nergers toe dient,

De dwase hout met goet onderwijs sijnen spot.

Scheyt geen vrientschap, sijt hier getrou uwen vrient,

Ende hanght voor uwen mondt een slot.

Het XXIX. Liedeken, op de vvyse, Ontvvaect van slaep vvie dat ghy sijt, &c.

^+
+
Een luy mensch is een steen gelijc// die hier leyt in het
slijck// wies' op heft vanden dijck// moet wederom waschen, sijn handen//
Een ongeschict kint niet geleert// twelck hem tot booshz
leert// sijn vader hier onteert// tbringht hem en d'ouders ter ⁺

+ Van een luyaert, ongheschickt kint ende vvyse maecht.

+ Vrolijck.

+ D'ongheschicte soon oneert sijn ouders.

[p. 86]

 

 

⁺ ter schanden// Een wyse maecht// den Heer behaecht// en

 

⁺ een gheschicte man die siet na haer// Maer die huet

 

ongheschict hier draecht// brengt douders druck vrees en vaer.

 

 

 

Een dochter die wilt is die can

 

Beyde vader en man

 

Wel oneer aen doen dan,

 

In beyden sal groot haet ontluyken,

 

Een reden die t'ontijts gheschiet

 

⁺ Sluyt euen als een liet

 

Vam snaerspel in verdriet,

 

Tot rechter tijt wilt straf ghebruyken,

 

⁺ Leert ghy den sot// ghy lapt den pot

 

Ghebroken wederom te samen,

 

⁺ Spreect hy op tswijse redens slot,

 

Tsal hem beschamen.

 

 

 

Want als hy sijn reden ondect,

 

Sy valt seer imperfect,

 

Tschijnt dat hy wert verwect

 

Wt eenen diepen slape,

 

Als om een reden is ghetwist,

 

⁺ Alst wt is selden tmist,

 

⁺ Soo vraecht hy dan wat ist,

 

Onbermt u ouer sulcken knape.

 

Is iemandt doot// den rou is groot,

 

Want sulcke mist het licht al van dit lant,

 

Maer een sot heeft veel meerder noot,

 

Die quijt is sijn verstant.

+ Een godtvreesende maecht,, Godt ende huer ouders behaecht.

+ D'ongheschicte dochter bringht vrees en druck.

+ Minht v vvoorden met sout.

+ 2. Timo. 4. a

+ Des sotten reden beschaemt hem.

+ Syr. 38. b

+ Een sot deur het onberen des verstants vvort gheacht als doot

[p. 87]

 

Ouer de gheen die sijn [ontcleet]

 

Door dese doot seer wreet, ⁺

 

Draecht niet te grooten leet, ⁺

 

Want sy sijn tot ruste ghecomen:

 

Maer ergher tsotten leuen acht

 

Dan dees doots felle cracht,

 

T'bedroeft een heel gheslacht,

 

[Dits dickmael vernomen]

 

Door liefd en trou

 

Draechtmen oock rou ⁺

 

Seuen daghen ouer den dooden,

 

V leefdaech lanck en sijt in sulcx niet flou

 

Ouer den sotten snooden.

+ Van dit sterffelijcke lichaem na der zielen.

+ De doode rusten in den Heere.

+ Ge. 50. b