Tweestemmige zangstukjes voor de jeugd

[p. 18]

De zon

IX.

Matig.

Hoe schijnt de zon Bij beek en bron, bij
beek en bron, Op heuv'len, veld en da -
len! Zij koestert mij, Maakt alles
blij, Door haar ver - kwik - bre stra -
len, Door haar ver kwikbre stra den.

[p. 19]

2.

 

O! als zij klimt,

 

En schittrend glimt,

 

Bij 't statig opwaarts rijzen,

 

Wie zou dan niet,

 

In 't vrolijk lied,

 

Den grooten Schepper prijzen?

Of als zij zinkt,

En heerlijk blinkt,

Bij 't zachtkens nederdalen,

Dan zien we ook daar

Gods grootheid klaar,

In rijk gekleurde stralen.

Die lieve zon

Is ons een bron,

Van onbesefbre waarde,

Haar warmte en gloed,

Die alles voedt,

Geeft vruchtbaarheid aan de aarde.

Wat leert mij dan

't Beschouwen van

Dat groot en heerlijk wezen?

Dat 't door Gods magt

Werd voortgebragt,

En ik dien God moet vreezen.

O, goede God!

Ook 't kinderlot

Is met genot doorweven,

Slechts dan is 't hart.

Vervuld met smart,

Als wij niet deugdzaam leven.

Hem, die de zon,

Eens scheppen kon,

Hem wil ik eer bewijzen,

Met lust en vlijt,

Hem, t' allen tijd,

Door mijne daden prijzen.