De vogelaar

[p. 23]

Banlieu

Weer in het verwaarloosde gebit
der voorstadshuizen
waart tussen de be-urineerde hoeken
en beschimmeld bout
een zachte jazz.

De man die er naar luistert
heeft zijn gordijnloos hok gewit
en legt zijn hand op de zwangere buik.
van een vrouw als een smalle tinnen kruik
met roud haar hals kristallen van zout

Zij vraagt met een gevoel van spijt:
wat kost een kilo krijt?

Maar de man die uit elke beklemming
een wereld wint
denkt aan al de kleuren van het geluid
die grijs geworden ziju en zegt:
ik heb voor het kind
in dit wit méér dan ons bezit belegd.