Mastreechter veerskes

[p. 104]

't Is nog tiid.

Jao, gelùkkig biste, keend,
Noe den hart nog is geweend
Zich te baoie wie en roes
In zonneschiin,
Noe van den schoenheit nog jaloes
De blömkes ziin.
Den levenshoop die flikkert wiit;
Drùm bleui en hoop mer, 't is nog tiid.

Lùstig gaank tan dene weeg,
Aosem straole, aosem leech!
Later wie 'ne nieveldroum
Vervluig te jeùg,
Wie de blajer van 'ne boum
Verwêit te vreùg;
Et hart is zen illusies kwiit;
Drum bleui en druim mer, 't is nog tiid.

Slaag tan neet ten öugskes neer
Die nog onschùld spiegle weer;
Laot ze dan in volle glaans
Us lachen aon;
Hun benievelt gauw en gaans
En lijestraon.
Mer daoveur hùbste nog respiit;
Drum bleui en lach mer, 't is nog tiid.