Mastreechter veerskes

[p. 76]

Laot klinke de glazer!

Laot klinke de glazer en schuime de wiin,
Laot al de plezeeren
Us blive regeere,
Zoe lang es eus harter geveulig nog ziin.

Dao lok us jao alles tot vreùgden en lach!
De blomme die bleuie,
De vrùchte die greuie,
De stare die glinstere blij in de nach.

Veur us schijnt de zon mèt heùr straolende kroen,
En lachend belaoven
Us lekker te laove
De droeve die sapig zich kleure zoe schoen.

Veur us, jao, dao zinge de vögel zoe zeut,
Veur us ziin de lònke,
Wie vurige vònke,
Boe' meidsken heùr oug mèt verleietig gleuit.

Woerum aon de vreùgde dan kiere de rùk?
God heet ze gegeve
Veur us in et leven
Es spiegel te deene van 't hiemelsgelùk.

Woerum dan geslaof en zoe kneisetig kraank
Gezùch en gekrete?
Nein, laot us geneete
Mèt krollende zin en in lùstigen daank.

[p. 77]

 

Want 't leven is kort en getèld ziin eus daog:

 

Dao helpe gein klachten

 

En mörge dan wach en

 

Dan grijnt al de gapende koul die us vraog.

 

 

 

Dus klink mètte glazer, laot schuime de wiin,

 

Laot al de plezeeren

 

Us blive regeere,

 

Zoe lang es eus harter geveulig nog ziin.

 

 

 

Juli 1864.