Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 688]
| |
Op die wijse: Het Jaer is langher als den Dagh.
Alle des Werelts vreught en lust,
Daer in 't vleysch schept behaghen:
Is niet dan groot en swaer onrust,
Waer na volghen veel plaghen.
Een yeghelijck die dit bemint,
En met lust volght dees weghen,
In 's Duyvels stricken men hem vint,
En met blintheyt ghesleghen.
| |
[pagina 689]
| |
Cleyn-achting van Gods wil en woort
Wort daer stadigh ghevonden,
Niemandt en wandelt soo 't behoort,
Meest door bedrogh der zonden.
Hovaerdy, pracht, prael, en hoogh-moet,
Met een lichtvaerdigh wesen,
Wert schier gheacht het hooghste goet,
En by haer meest ghepresen.
'T en komt niet eens in haer ghedacht:
Dat sulcks is Godloos leven,
En dat men eenen dach verwacht
Om loon na werck te gheven.
Ionckheydt verkiest een ander padt,
Stelt u stadigh voor ooghen
Die heerelijcke schoone stadt
Die men Ioannes ginck tooghen.
| |
[pagina 690]
| |
Al ist dat ghy 't van verre ziet,
Daer is wel in te raeken,
Soo ghy Godts-dienst en Eere biet
Door staegh bidden en waecken.
Cort valt den tijdt, cleyn is het leyt
Die in de vrees des Heeren
(Met ghewillighe arrebeyt)
Hart en zin hier na keeren.
Ootmoedigheyt moet zijn gheleert,
Lanckmoedigheyt moet blijcken,
Ghehoorsaemheydt wert oock begheert,
Dees doen des Vleysch-lust wijcken.
Pooght dat ghy met een reyn vroom hert
V wil en lust mooght buyghen
Onder 't gheen dat bevolen wert,
Wilt daer u troost uyt suyghen.
| |
[pagina 691]
| |
Sober, rechtvaerdigh, na Gods Wet
Wandelt, na u vermoghen.
Nae 't eeuwigh goedt hart en zin set,
So wert ghy niet bedroghen.
Maria volght doch in't gheheel,
Vlijt u tot 's Heeren voeten,
Ghy sult verkrijghen 't beste deel,
Dat u smart sal versoeten.
Als ghy u dus gestadig draeght
Om Godt naer eysch te dienen
Volgende oock dat hem behaeght
Hy sal u hulp verlienen.
Recht maer u slappe handen weer,
En loopt recht op zijn paden,
Buyght en verkleent u voor den Heer,
Soeckt u van zond' t' ontladen.
Iaegt na het beste goet en schat,
Reyn van ghemoet en zinnen,
| |
[pagina 692]
| |
Wort op den wegh moed' nochte mat,
So sult ghy den prijs winnen.
'T is een schat die meer waerdigh is
Dan al des Werelts Rijcken,
Gheen lust of vreught, dat is ghewis,
Magh men daer by ghelijcken.
Ionckheydt, het is Godts eeuwigh Rijck,
Het is d'eeuwighe vreughde,
Acht haer doch gheen schatten gelijck,
Veel min werelts gheneughde.
Een stadt vol alder goeden ist,
Wiens straten zijn van goude,
Daer valt Reghen, Haghel, noch Mist,
Men weter van gheen koude.
Nacht ende Dagh is even klaer,
| |
[pagina 693]
| |
Want Godts Heerlijck aenschouwen
Doet het alle verlichten daer,
Men weet van gheen benouwen.
'T en sal nimmer zijn een net,
Dees vreught sal eeuwigh blyven
Des Heeren aenschijn staegh ontrent
Vreught en blydtschap bedryven.
Och! dat doch dese schat en vreught
Staegh in't gedacht moght woonen,
En dat wy met volmaeckte deugt
't Selve konden betoonen.
Neemt doch ter harten is mijn beed',
En plant in u ghedachten,
Die blytschap, vreugt, en eeuw'ghe vreed,
Die de vrome verwachten.
| |
[pagina 694]
| |
Ist dat ghy 't staech gedachtigh zijt,
En niet van u laet scheyden,
Ghy sult u dan met alle vlijt
Tot deught wel gaen bereyden.
So sal den Heer u goedt opset
In als wel spoedigh maken,
Dat ghy hier na sonder belet
Tot dees vreught sult geraecken.
Dochters als ghy dit zinght of leest,
So ghedenckt ons ten goeden,
Bidt Godt dat zijnen Heyl'gen Gheest
Ons staegh van 't quaet behoede.
't Mist wel meer. |
|