Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 674]

Bruylofs-Liedt.

Op die wijse: Reyn suyver Maeghden eyst den Heer.

PEynst alle beyd' dat ghy nu paert
Met Liefd', en so vreughdigh vergaert,
Och mocht dit so zijn bewaert
By u beden, tot u scheden,
't Waer mijn wenschen t'aller stondt,
Dus tracht daer na uyt 's harten grondt.

Of ghy al vreughdigh komt by een,

[p. 675]

 

En ghy en leeft niet lang in vreen

 

Soo volght haest druckigh gheween,

 

Dus van harten, vliet dees smarten,

 

En set zin en moet met vlijt

 

Vrede te soecken t' aller tijt.

 

 

 

Veel tijdts vergaert men met gheneught,

 

Bruyd'gom en Bruyt zijn, dat gheeft vreught,

 

Maer het geen dat meest verheught

 

In 't beginnen, is 't beminnen

 

Wt een recht Godlijck ghemoedt,

 

Dat door Godts vreese wert ghevoedt.

 

 

 

VVilt dan vergaeren in Godts vrucht,

 

En leeft voortaen in goede tucht,

 

Dat men van u goedt gherucht

 

Staeg mach hooren, en bespooren

[p. 676]

 

Dat u deughdigh leven vroom

 

Stadigh blijft tot u ouderdoom.

 

 

 

Eerst Bruydegom is uwen last,

 

Dat ghy sorgh-vuldigh zijt en past

 

Dat ghy in t' gheloove wast,

 

En met trouwe, Kindt en Vrouwe,

 

Trouw en naerstigh daer toe leyt,

 

Hieraen spaert moeyten noch arbeyt.

 

 

 

Leert u ghezin Godts vrucht verstaen,

 

Met oprechtelijck voor te gaen,

 

So mooght ghy u Ziel ontlaen,

 

Als het leven, moet begheven

 

't Lichaem daer het in logeert,

 

En wederom tot Aerde keert.

 

 

 

Schickt dat ghy u Huys wel voor-staet,

[p. 677]

 

Besorghet wel dat u aen-gaet,

 

Want Godes Wet u sulcx raet,

 

Wilt door sluymen, niet versuymen

 

Al het gheen dat Godt ghebiet,

 

Of u naeckt hier nae-maels verdriet.

 

 

 

Een Bruyt die Godt voor ooghen heeft,

 

Met lust en liefd' haer Man aenkleeft,

 

Ghehoorsaem zy by hem leeft,

 

Seer manierig, door liefd' vierig

 

Sy haer stadigh houdt en draegt

 

Datse God en haer man behaegt.

 

 

 

Laet doch, o Bruyt! Dagh ende nacht

 

Sulck goedt voor-nemen int ghedacht,

 

Volbrengt 't selfd', ist in u macht,

 

Uwe weghen, sal Godts zeghen

 

Spoedigh maken na zijn woort,

 

Soo ghy u recht schickt soo 't behoort.

[p. 678]

 

Blijft uwen Man altijt ghetrou

 

V ghenaeckt van blydtschap of rou,

 

Want 't betaemt een eerbaer vrou

 

Kuysch en zedigh, trou en vredigh

 

In haer huys te leven reen,

 

Om alles te houden in vreen.

 

 

 

Even ver ghy t'samen wel let

 

Op al het gheen u leert Godts Wet,

 

En u hart en zin staegh zet,

 

Na vermooghen, Godt voor ooghen

 

Te houden u leven lang,

 

Ghy verkrijght van de Heer voort-gang

 

 

 

Roept, smeeckt, en bidt staegh tot den Heer,

 

Buyght u in oot-moedt voor hem neer,

 

En ontdeckt hem u begheer,

 

Hy seer goedigh, sal voorspoedigh

[p. 679]

 

Al u gangen maecken snel,

 

Dat ghy verkrijght het eeuwigh wel.

 

 

 

'T is nu ('t is waer) een Bruylofs-Feest,

 

Dies doch van harten vrolijck weest,

 

Godt te dienen in den gheest,

 

Om na desen, meed' te wesen

 

Daer het altijt vreught sal zijn,

 

Eeuwigh hier na voor Godts aenschijn.

 

 

 

Ist niet noodigh, o Vrienden t'saem:

 

Dat wy ons draeghen nae 't betaem,

 

Om te heyl'ghen 's Heeren naem,

 

En te myden, t'allen tyden

 

Dat ons Ziele brenght in noot,

 

En soo ontgaen d'Eeuwighe doot.

[p. 680]

 

Een Bruylofs-Feest men noch verwacht

 

Hier na daer al 't Godtlijck Gheslacht,

 

Sal vergaeren met eendracht,

 

Tracht doch t'samen, dat u Naemen

 

Mede zijn onder 't ghetal

 

Van het Volck dat vergaeren sal.

 

 

 

Nae dese Feest behooren wy

 

Al te hopen met harten bly,

 

En na haecken t'allen ty,

 

Om met lusten, staegh te rusten

 

In Gods Rijck dat is bereyt,

 

En leven so in eeuwigheyt.

 

 

 

'T samen werdt u gheschoncken dit,

 

Op dat ghy schiet nae 't beste wit

[p. 681]

 

Daer-om naerstigh waeckt en bidt,

 

Om te werven, na u sterven,

 

't Eeuwigh vreughdigh leven schoon

 

Van Godt den Heer tot uwen loon.

't Mist wel meer.