Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 660]

Liedeken.

Op de wijse: Ick seg a Dieu, wy twee wy moeten scheyden.

MEt lust en vreught
Moet ghy u nu toe-rusten,
Om van u Ieught
Te temmen uw 's vleys-lusten,
Want ghy hebt nu u leden teer
Begeven tot dienst van den Heer,
Dus werpt om veer, al 's Vleys begheer,
Keert ondeught van u Kusten.

[p. 661]

 

Als reyne Bruyt

 

Wilt u Lichaem vercieren,

 

Breyt u deught uyt,

 

Om wel u Feest te vieren,

 

't Is nu de rechte Sabbath-feest,

 

Om Godt te dienen in den geest,

 

Dus Godt recht vreest, en naerstigh weest,

 

Tuchtigh u wegh te stieren.

 

 

 

Reyn wilt u nou

 

Aen Lijf en Ziel bewaeren,

 

Blijft vroom en trou

 

Tot het eynd' uwer Iaeren,

 

Al is het in 't beginnen soet,

 

Den voort-gang daer staegh blyven moet,

 

Dus daer nae spoedt, dat 't eyndt wert goedt,

 

So sult ghy na wel varen.

 

 

 

In al uw werck

 

Wilt een Christen vertoonen,

 

Zijt vroom en sterck

[p. 662]

 

En wilt u niet verschoonen,

 

Om Godt te dienen t' aller tijt,

 

Met groote naerstigheyt en vlijt,

 

Waer dat ghy zijt, hy sal subijt

 

V na met vreughde kroonen.

 

 

 

'T is wel ghedaen

 

Ieughdigh 't Iock op te laden,

 

Maer staegh te gaen

 

In deught op enge paden,

 

Sonder dat men te rugghe ziet,

 

Door lyden, hartseer, of verdriet,

 

Noch wanck'len niet, wat ons geschiet,

 

Dat zijn recht vrome daden.

 

 

 

Ivert nu snel,

 

Om deughdigh voort te raecken,

 

De Heer sal wel

 

V ganghen spoedigh maecken,

 

So ghy recht uyt Egypten scheyt

 

En u na zynen wil bereyt,

 

Om met arbeyt, in druck of leyt

 

Den Heer staegh te ghenaecken.

[p. 663]

 

Ernstigh wilt Godt

 

Met lust en aendacht vreesen,

 

V beste lot

 

Zijn Wet stadigh moet wesen,

 

V Lichaem gheeft tot Offerhant,

 

Dat levend' is aen allen kant,

 

Door Liefdens-brant, want deselve bant

 

Doet Ziel en Lijf ghenesen.

 

 

 

Niet magh u zin

 

Weder van Godt af-wenden,

 

Siet toe hier in,

 

Of u naeckt swaer ellenden,

 

V vyandt rust hem daegh'lijcks toe,

 

Om u te maecken mat en moe,

 

En te zien hoe, hy u van 't goe

 

Weer tot zijn dienst moght zenden

 

 

 

Al uwen raet

 

Laet zijn den Heer der Heeren,

[p. 664]

 

Om t'uwer baet

 

Dees vyandt af te keeren,

 

Die als een Leeu ghestadigh loert

 

Om de gheen' die hem zijn ontvoert,

 

Met muyl' ontsnoert, door moet ontroert

 

Weder tot hem keeren.

 

 

 

Een gheloof vast

 

Kan dees vyandt haest vellen,

 

Als men wel past

 

De hoop op Godt te stellen,

 

Die hem sijn magt benomen heeft

 

Dus voor hem verschrickt, schroomt, noch beeft,

 

V Godt aen-kleeft, so langh ghy leeft,

 

Ghy wert bevryt van quellen.

 

 

 

Recht op met lust

 

V traghe slappe handen,

 

't Ghemoedt toe-rust,

 

Om den Heer aen te randen

[p. 665]

 

Met een oprecht vyerigh ghebedt

 

Dat door de wolcken tot hem tret

 

Heel puer en net, met trou opset,

 

Ghy ontgaet 's duyvels banden.

 

 

 

Iaeght so t'ontvlien

 

Al die u Ziele haten,

 

Het sal gheschien

 

Datz' u sullen verlaten,

 

Soeckt Godt den Heer uyt harten grondt,

 

En wandelt recht in zijn verbont,

 

Getrou van mont, hy sal terstont

 

Komen tot uwer baten.

 

 

 

Als ghy u licht

 

Dus stadelijck laet blencken

 

In elcks ghezicht,

 

Wie sal u moghen krencken,

 

Want die Heer sal u helper zijn,

 

Om te ontgaen 't Serpents fenijn,

 

Voor zijn aenschijn, sal hy u sijn

 

Eeuwighe vreughde schencken.

[p. 666]

 

Noyt oogh en saght,

 

Gheen oor heeft moghen hooren,

 

Noch gheen ghedaght

 

Heeft het mogen bespooren,

 

Wat grooter vreught zijn Majesteyt

 

Voor des Wereldts grondt heeft bereyt,

 

En toe-gheseyt, in eeuwigheyt,

 

Voor zyne uyt-verkooren,

 

 

 

So dees gheneught,

 

Met hoop en vast betrouwen

 

Ons hart verheught,

 

So laet ons vast'lijck houwen

 

Aen Christus onse Middelaer,

 

Die ons versoent door zynen vaer

 

Door lyden swaer, dat wy hier naer

 

Den Heer vreughdigh aenschouwen

 

 

 

Dochter dit Liet

 

Wert u uyt Liefd' geschoncken,

[p. 667]

 

Op dat het iet

 

V harte mocht ontfoncken,

 

Om u gheloof te bouwen vast,

 

Dat ghy door Christo zijt ontlast,

 

En dat hoop wast, dat ghy als gast

 

Na by den Heer sult proncken.

't Mist wel meer.