Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 410]
| |
Op die wijse: In doodts gheweldt lagh ick ghevaen.
IN dees Werelt vol ongheluck,
Daer wy t'saemen in sweven,
Is niet dan twist, strijdt, pijn, en druck
Voor Godts volck te beleven,
Die dan na desen tydt, voor sulcks wy zijn bevrijt,
En eeuwigh vreught be-erven,
Die bemin zijnen Godt,
En Naesten, 't is 't ghebodt,
Om Godts Rijck te verwerven.
| |
[pagina 411]
| |
Als ghy Godt bemint boven al
Zijt ghehoorsaem van harten,
Volbrenght dat hy ghebieden sal,
Vreest gheen verdriet noch smarten,
Al zijn ghebieden streckt, te wandelen perfect,
Op wel ghebaende wegen,
So hy is voor-gegaen,
En vast te blyven staen,
Al waer 't het vleysch heel teghen.
Neemt wel acht op Pauwels vermaen,
Wilt d'Aerdtsche leden dooden,
Met vleysch en bloedt en wilt niet raen,
Maer wilt zijn lust uytroden,
Verlaet u op den Heer, en doet nae zijn begheer,
Het sal u Ziel bevryen,
Want door ghehoorsaemheyt
Wert hier den wegh gheleyt,
| |
[pagina 412]
| |
Om hier na te verblyen.
Peynst eens hoe weerdt zy zijn gheacht
In Godt ons Vaders ooghen,
Wie heeft oyt sulck een liefd' verwacht
Als hy ons ginck betooghen,
Want zijn eenighe Zoon, verliet zijn's Vaders Throon,
Quam in smaet hier beneden,
Is met smart, pijn, en noot,
Veracht, ghekruyst, ghedoot,
Voor ons zijn swacke leden.
Ist dan niet recht dat wy al t'saem
Hem van harten beminnen,
Loven, prijsen, dancken zijn naem
Met hart, ghemoet, en zinnen,
Die door zijn groote deught, ons aen-biedt sulcken vreught,
Eeuwigh hier na t'ontfanghen,
Laet ons versuymen niet.
| |
[pagina 413]
| |
Dat zijn goetheyt aenbiet,
Maer vast'lijck daer aen-hangen.
Eer desen Godt uyt 's harten grondt,
So mooght ghy hem behaghen,
Legt op woecker t' ontfangen pont
En wilt goed' sorghe draghen:
Dat u gheen Oly schort, u lenden wel om-gort,
Als die Bruylofs-ghenooten,
Want so ghy komt te laet,
Tot in-ganck is gheen raet,
Ghy blijft daer uyt gheslooten.
Treckt op als ghy zijn stemme hoort,
Met lampen in u handen,
Wilt dringen door die enge poort,
En laet die Oly branden,
Met een goddelijck licht, dat het u naesten sticht,
En datse moghen mercken
Den boom aen zyne vrucht,
| |
[pagina 414]
| |
En met een goedt gherucht,
En gheloof aen u wercken.
En u wert hogh van Godt belast
Te beminnen u Naesten,
Dus voor-zichtigh daer wel op past
Duydt zijn doen niet ten quaesten,
Dat ghy wilt u geschiet, doet hem en anders niet,
Haet en nydt wilt bedelven,
Want ghy moet u ghebuer
(het zy in soet of suer)
Beminnen als u selven.
Recht over u Naesten niet strang
Maer wilt u self beproeven,
Oeffent de Liefde van aenvang,
Wilt hem niet licht bedroeven,
So hy struyckelt of valt, Godde-
| |
[pagina 415]
| |
lijck met hem kalt,
En wilt hem onderwijsen,
Met eenen sachten gheest,
Dat ghy zijn Ziel gheneest,
En so weer op magh rijsen.
Soo ghy u Naesten doet op Aerdt,
Sal u van Godt gheschieden,
Dus u ghemoedt doch wel bewaert,
En wilt die wraecke vlieden,
Ick bidd' u doch wel let, wat ghy in u ghebet
Van den Heer gaet begheeren,
Dat hy u zonden swaer
(Als ghy u schuldenaer)
Ghenadigh wil af-keeren.
Och of elck wel ter harten nam
En zijn ghebedt betrachten,
Op dat het op den Hemel klam
En so mochten verwachten,
Quijt-scheldingh van misdaet,
| |
[pagina 416]
| |
door onsen Advocaet,
Met seecker vast betrouwen:
Dat ons oock nimmermeer
Verlaten sal de Heer,
So wy vast op hem bouwen.
Om 't eeuwig rijck ist al te doen
Dat wy dus naerstigh raden,
Dus laet ons tot ghebeden spoen,
En den Godt der ghenaden
Altijt vallen te voet, met rechte ware boet,
Ons harte en knien buyghen
Voor zyne groote macht,
En 't loon weder verwacht,
Als Godts vrome ghetuyghen.
Neemt doch in danck dit slecht ghedicht
Van mijn, dat bidd' ick seere
Aen-bidt God dat ick krijgh ghezicht,
Na zijn 's gheests rechte leere,
Liefde, vreughde, en vreed', en
| |
[pagina 417]
| |
vrucht des gheestes meed',
In mijn moght stadigh groeyen,
Dat wijsheyt, en verstant
Een vast gheloof playsant,
Nu en eeuwigh magh bloeyen.
't Mist wel meer. |
|