Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 378]
| |
Op die wijse: Verstroyde Pelgrims uyt veele Steden.
IN 's Heeren naem moeten dees twee vergaeren,
Tot Godts lof, prijs, en eer,
Met hart, en zin zijn gheboden bewaeren,
Recht na-volghen zijn Leer,
Wandelen in den Heer,
Naerstigh op zyne weghen,
In liefd', vreed', en eendracht,
Op dat des Heeren zeghen
Alhier magh zijn verkreghen,
En 't eeuwighe verwacht.
| |
[pagina 379]
| |
Als Godt de Heer den Mensch hadde gheschapen,
En sagh hem doen alleen,
Vant hy niet goet, maer liet hem vaste slapen,
Nam van zijn Ribben een
Schiep van zijn vleysch en been,
Tot zijn behulp een Vrouwe,
En voeghdese te saem,
Om met liefde en trouwe
Te leven sonder rouwe,
Met vreught in 's Heeren naem.
Nu Godt u twee dus heeft geschickt te samen,
So soeckt met alle vlijt,
Elck een int zijn te doen al na't betamen,
En u naerstelijck quijt,
Te schicken naer den tijt,
En zijt beyde sorgh-vuldigh,
Dat vrede wert ghevoedt,
Betaelt dat ghy zijt schuldigh,
| |
[pagina 380]
| |
Swijght stil, en lydt geduldigh,
Als u yets quaedts ghemoet.
Al werdt dan Man als Hooft den last ghegheven,
En boven 't Wijf ghestelt,
Mach hy nochtans niet heerschen met haer leven,
Of dringhen met ghewelt,
Maer so de Schrift vermelt:
Sachtmoedigh, goedertier,
Haer swackheyt nemen waer,
Voor-gaen met goed' manieren,
En voorzichtigh regieren,
Na Godes Woort dierbaer.
Noch werdt den Man als ghetrouwe Huys-Vader
Die sorrighe belast,
Over zijn Wijfs Ziel ende Lijf te gader,
Op dat 't gheloove wast,
Oock dat hy naerstigh past
't Huys te houden in eeren,
| |
[pagina 381]
| |
Vlytigh, kloeck, en oprecht,
Om den tydt te erneeren,
Met noodruft, kost, en kleeren,
O hem is opghelecht.
Niet min en werdt de Vrou aen haerder zyden
Van de Heer op-gheleyt,
Haer Man ghehoorsaem te zijn tot allen tyden,
In alle reed'lijckheyt,
Stadigh te zijn bereyt,
En goed' sorghe te draghen,
Dat kloeck'lijck werd' bewaert,
By nachten, en by daghen,
Dat de Man met zijn jaghen
Sorgh-vuldigh heeft vergaert.
Een Eerbaer Vrouw moet haer altijt versieren,
Met trou, kuysheydt, en deught,
En al haer doen ende werck to bestieren
| |
[pagina 382]
| |
Dat zy haer man verheught,
En alleen zy zijn vreught,
Vaer, Moer, Vriendt, Maegh, verlaten,
Dit noodigh dient ghedaen,
Twist, en partye haten,
Met vrundtschap 't haerder baten
Hem alleen hanghen aen.
Twijffelt niet so ghy beyd' met naerstigheden
Elck u beroep slaet gae,
Of Godt de Heer sal zijn zeghen in vreden
Meed' deelen vroegh en spae,
Dus schickt u wel daer nae,
Op dat den Heer der Heeren
U vruchtbaer planten gheeft,
Die ghy zijn Wet sult leeren,
En van het quaede keeren,
Als Godt gheboden heeft.
Ist dat de Heer het werck uwer handen
| |
[pagina 383]
| |
Al-hier voorspoedigh maeckt,
Ghedenckt dan weer die zijn in swaere banden,
Kranck, hongherigh, en naeckt,
Gheen barmhartigheyt staeckt,
Maer zijt mildt, en weldadigh,
Van 't gheen u is verleent,
Deel den Armen ghestadigh,
Want d'Aelmissen ghenadigh,
Het goedt gheensins verkleent.
Erenstig roept tot God vroegh ende spade,
Bidt, smeeckt, ghy sult ontfaen,
Want groot is zijn goedtheydt, gunst en ghenade,
Over Menschen belaen,
Die hem soecken met traen,
En 't selfde vlytigh zenden
Tot hem uyt 's harten grondt,
Hy sal hem t'uwaerts wenden,
Bevryen van ellenden,
Na zijn eeuwigh verbondt.
| |
[pagina 384]
| |
Nu bidden wy den Schepper van hier boven,
Met hart, ghemoet, en zin,
Dat hy zijn gheest, die niet is om vol-loven,
Tot haer Zielen ghewin
Mid'lijck wil storten in,
En oock van hem verwerven
Quijt-schelding van misdaet,
Het eeuwigh Rijck be-erven
(Door het lyden en sterven)
Van onsen Advocaet.
't Mist wel meer. |
|