Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn
(1626)–Simon Jansz Fortuyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 364]
| |
Op die wijse: Sterckt my o Godt mijn toeverlaet.
PAulus om-scheen een Godlijck licht,
Als hy Gods volck na-jaegde, en plaeghde,
Godt sprac tot hem in een gesicht,
Waerom hy hem na-jaeghde, hy vraeghde,
Hy sprack: o Heere wie zijt ghy!
Ick ben Iesus, ghy vervolgt my
't Sal u heel swaer op-breecken
Teghen 't prickel te steecken, met wreecken.
| |
[pagina 365]
| |
In druck en angst was hy bereydt,
Stracks nae Godts wil te leven, met beven,
Hy heeft met lijdtsaemheydt verbeydt
't Ghebodt dat Godt verheven, soud' gheven,
En ginck te raedt met vleys noch bloedt,
Maer gaf hem gantsch in Godts behoedt,
Zijn naem ginck hy bleyden,
Die hy plag te bestrijden, met nijden.
Een voor-beeldt laet u dese zijn,
Wilt u beroep te deghen, gaen pleghen,
Vreest gheen druck, angst, smaet, ofte pijn,
Maer volght door 's Heeren zeghen, zijn weghen,
| |
[pagina 366]
| |
Godts Woort u wech-wijser zijn moet,
't Licht op u padt, keers aen u voet,
En kennis daer uyt halen,
Of ghy soudt anders dwaelen, en faelen.
Toont dat ghy Godes Woort recht snijt,
Menschen vernuft en praten, wilt haten,
Niet buyten zijn gheboot belijt,
Maer daer op heel verlaten, 't sal baten,
Wijst daer nae 's levens wegh te recht,
Ende dat als een ghetrouwe knecht,
Die woecker met 't pondt dede,
Soo krijght ghy 's Heeren vrede, daer mede.
| |
[pagina 367]
| |
Een Doopsel nae 's Heeren bevel,
Die tot 't gheloove keeren, wilt leeren,
Van zonden zijn ghebetert wel,
En met een goedt op-setten, te letten
Dat het by haer doch wert geacht
Noodigh ter saligheyt volbracht,
En om gheen ander saecken,
Daer sommighe seer vaecken, nae haecken,
Reyn en suyver hout eenigheyt
In die Gemeente reene, alleene,
Denckt hoe zijn groote Majesteyt
Voor ons al in 't ghemeene, met weene
Den doodt des Cruyces heeft geleen,
Ende die Pars voor ons getreen,
Dat wy tot aller stonden
Reyn souden zijn van zonden, bevonden.
| |
[pagina 368]
| |
Ick wensch u al een klaer verstandt,
Om die Gemeent' met trouwen, te houwen,
Bevrijdt van smaedt, spot, ende schandt,
En vry van swaer benouwen, en rouwen,
Soo 't yemandt van die Ouders mist,
Vaert niet licht'lijck met haer in twist,
Maer soeckt met naerstigheden
't Volck te houden in vreden, met reden.
Als ghy yemandt ziet doolen gaen,
Soecht zijn Ziel te bevryen, van lyen,
Wijst hem vlytigh die rechte baen
Of hy 't quaedt moghte myen, by tyen,
| |
[pagina 369]
| |
En hout hem niet als een vyant,
Maer doet hem als Broeder bystant,
Met hartelijck vermanen,
Of hy noch quam met tranen, ter banen.
Niet haestigh oordeelt die misdoet,
Sonder Godd'lijck bedencken, 't mocht krencken,
Wijs hem ernstich tot waere boet,
V goe'n raet wilt haer schencken, en wencken
Tot betering uyt's harten gront,
Gheschiedt sulcks niet in korten stont,
Wilt dan Godts straf betoonen,
Gheen aen-zien der persoonen, verschoonen.
| |
[pagina 370]
| |
Zo Paulus zynen Titum raet,
Wilt een nae-volgher wesen, in desen,
In rechter Liefd' wel vooren gaet
V Ghemeente ghepresen, met vresen,
Vermaent een yeder nae Godts Woort
Te wandelen so dat behoort,
Op u selven wilt mercken,
En met deughd'lijcke wercken, verstercken.
Onthout oock wel het nieu gebodt:
Dat's Liefde te useeren, in ceren,
Reyn Liefde is het beste lot,
Doet het Gheloof vermeeren, en keeren
Alle twist, haet, nydt, en party,
S' is vriend'lijck, en gheen argt denckt zy,
| |
[pagina 371]
| |
Dus laetse met u paren,
En wiltse al u jaren, bewaren.
Oeffent u naerstigh t'aller tijt
Tot des Heeren gheboden, te noden,
Al die verdoolt gaen ver en wijt,
Om so heel uyt te rooden, en dooden
Al dat Aerdtsch en verganck'lijck is,
Op datse wandelen ghewis,
En so door Christus sterven
't Eeuwigh leven verwerven, en erven.
Neemt doch in danck dit cleyn vermaen,
Liefde die ginck mijn drijven, tot schrijven,
Niet dat ick u behoef te raen,
Om in 't gheloof te blyven, of styven,
Dat het gheschiedt is alder meest
| |
[pagina 372]
| |
Om menighen bedroefde gheest
Hier door tot vreught te trecken,
En tot zang hier ter plecken, verwecken.
't Mist wel meer. |
|