Geestelyck lietboeck genaemt de Basuyn

[p. 11]

Lof-Dicht Op de Basuyn Van Symon Iansz. Fortuyn.

COmt nu vry uyt, ghy haters al,
Blaest de Trompet, en maeckt geschal,
Lost vry u Gheschut, groot en cleyn,
Slaet u Trommel, en houdt ghemeyn,
Ontbreydelt u tongh, en spreeckt vry uyt,
Ghy sult wel haest worden ghestuyt,

[p. 12]

 

V Clooten, die ghy werpt met kracht,

 

Die en hebben voortaen gheen macht,

 

Wie vindt men soo verstandeloos:

 

Die niet en soud' prijsen altoos

 

Het gheen dat toe vermaecken sticht

 

Van FORTUYN alhier zy ghedicht?

 

't Gheen dat uyt Liefden is gheschiet,

 

Ontfanght dat doch ondanckbaer niet:

 

Den grooten Godt der Goden deught

 

Scheyt selven daer in zijn gheneught.

 

Ghy haeter hebt dickwils ghelaeckt,

[p. 13]

 

Daer elck een meed' was wel vermaeckt,

 

Hy spreeckt niet van Minervaes borst,

 

Waer door men laeft Poëtendorst,

 

Noch niet van Mars, der Crijgers Godt,

 

Hy sal u oock niet wijsen tot

 

De Neghen Susters (soo men zeyt)

 

Maer al het gheen dat hy uytleyt

 

Is niet aers: als des gheests bediet,

 

Waer voor dat alle waen-wijs vliet:

 

't Badt (daer Sachery van verhaelt)

 

Daer was hy neder in ghedaelt.

[p. 14]

 

¹De Mey-boom, van de beste stof,

 

Daer pluckten hy een Tackjen of,

 

Den gheest die quam van boven neer,

 

Waer door dat hy verlichte meer,

 

So dat hy ons dees gaeve deelt,

 

Het gheen dat hem de gheest beveelt,

 

Soo ghy 't met aen-dacht leest of zingt,

 

V gheluyt tot den Hemel klinght,

 

D' Enghelen met haer stemmen schoon

 

Zinghen met u in 's Hemels Throon.

So Godt wil 't my gae.

1 Syr.21.16.