Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd
(1667)–François Foret–
Auteursrechtvrij
[pagina E7v]
| |
In Vleesch en in Bloed:
Pracht en staeten // Moeder laeten
Hier in 's weireldsch dal,
Rek'ning' geven, Van hun leven
Aen den Opper-Al.
Daeromme // Gy domme
Keert u doch tot hem, Dien de Joden,
Eens ontboden // Tot Jeruzalem:
Valsch van herten // Tot duyst smerten
Van dat god'lyk Lam // Want hy peynsde
Hoe 't geveynsde // Volk hem haelen quam.
Voor 't laeste // Te gaste,
Gaf hy zyn Lichaem // Aen zyn' vrienden,
Die hem dienden // d'Apostels te saem,
Tot gedenken // Gaf te drinken
Zyn godelyk Bloed // Aen de Schaere,
Een van haere // Bleef noch heel verwoed.
Den Heere // ging zeere
Nae 't huys van Annas, Daer ook quamen
Al-te-samen // 't Volk van Cayphas,
Die hem sloegen // En joegen
Tot Pilatus Raed // Maer z'en vonden
Geene zonden // In hem nocht' misdaed.
Dan liepen // En riepen
't Gemeynte te gaer // Laet hem dooden,
Dezen snooden // Kruyst den tooveraer,
Geeft uw oordeel // t'Onzer voordeel,
Gy blyft 's keyzers vriend // Laet hem sterven,
Kappen, kerven // Hy heeft meer verdient.
Daer stonden //Die honden,
Die Joden bereyd, Om t'onteeren
| |
[pagina E8r]
| |
Duyzend keeren // 's Hemels Majesteyt:
En zy greepen // Vreede zweepen
En ketens, en roen // Om zyn' letten
Te verpletten // En pyn' aen te doen.
Meer plaegen // En slaegen
Heeft den Heer ontsaen // Als duyst mannen
Van Tirannen // Oyt wierd aengedaen:
Bloed met stoopen // Zag men loopen
Door hun vreed bedryf // En zy trokken,
Hem met brokken // 't heylig Vleesch van 't lyf.
Zy brogten // Gevlochten,
Van doornen een krans // Die z'hem planten,
t'Allen kanten // In d'herssens bykans,
En zy quamen // Zoo te samen
Uyt Pilatus huys // Daer zy toonden,
Den gekroonden // Aen het Jodsch gespuys.
Zyn' smerte // Verherte,
Noch meer hun gemoed // Zy verblydden,
In zyn lyden // En wilden meer Bloed;
Dies zy deden // Op zyn' leden
Een zwaer kruysse laen // En daer naer,
Den kalvaer // Berg is opgegaen.
Die vreeden // Ontkleeden
Den Heer hunnen God // Riet tot schanden,
In zyn' handen // Gaven zy tot spot;
Alsdan was hy // In zyn' Passy
Noyt zoo zeer belaen // Dan ten toone,
Met een' kroone // Naekt en bloot te staen.
Dan stak hem // En trok hem
Dat Joden gespuys // En zy spanden,
Voeten, handen // Nag'lend' hem aen 't kruys.
| |
[pagina E8v]
| |
Van zyn' leden // Tot beneden
Liep zyn dierbaer Bloed // Men zag leken,
Als twee beken // Van zyn traenen vloed.
Verslagen // Quam klaegen
Maria bedroefd // God sprak, Vrouwe,
Stelt uw rouwe // U wel troost behoeft:
Zy zag hangen // Die ontfangen
Had haer' zuyv're Borst // Daer zy gaven
Om te laeven // Galle voor den dorst.
Door 't steken // Bezweken
Wierd hy van een' lans // Zon en Maen,
Bleven staen // Verliezende hun glans,
Hy riep: Vader // Wilt te gader
Vergeven hun quaed // Want zy weten
Geen' secreten // Van hun groot misdaed.
Zoo bad hy // Op dat hy
De zondaers te saem // Mogte leeren,
Hoe elk eeren // Moet zyns Vaders naem,
Om voor deugden // Duyzend vreugden
Met Gods Majesteyt // Naer 't verdrieten
Te genieten, Inder eeuwigheyd.
EYNDE.
Vidit Franciscus de Carpentier, Can. Inprens. Lib. Censor. Ipris 6. Martii 1667. |
|